Danuta.

Ik hoorde het zojuist, Hennie belde en vertelde dat Kasia's moeder, Danuta, vrij plotseling is overleden.
We wonen ver van elkaar, Kasia en Jeroen met hun kinderen in Polen, wij hier in Nederland. Opeens kan je nergens anders meer aan denken dan aan Kasia, haar familie en voel je hoe waar zo'n opmerking is die je vaak leest of hoort: onze gedachten zijn bij haar, bij hen.

Toen Jeroen en Kasia trouwden (in 2007) heb ik nogal veel met mijn videocamera rondgelopen. Dat filmen was voor mij geen moeite, het was eigenlijk een vrijbrief om onbeschaamd zoveel mogelijk in de rondte te kijken, extra te genieten van alles. Tenminste, zo voelt dat voor mij.
De hele trouwerij was een groot hartverwarmend Pools feest, de zon scheen, we waren allemaal diep ontroerd en blij, wat zeg ik, we voelden ons denk ik net zo gelukkig als Jeroen en Kasia zelf.
Dat geluk was ook aan Danuta af te zien, ze zag er wat gespannen, maar mooi uit, ze veegde af en toe wat tranen van blijdschap weg. Het is ook niet niks als je dochter trouwt.



De ochtend na de trouwerij ontbeten we in de prachtige tuin bij het landgoed waar het feest was gehouden, en waar wij ook hadden overnacht. Lange witgedekte tafels in een lichte, openstaande tent. De zon scheen, het was weer een prachtige dag. Ook Kasia's ouders en nog wat Poolse familieleden kwamen ontbijten, want na het ontbijt zouden wij, de Hollandse kant van de familie, afscheid nemen en weer naar huis afreizen. Danuta had haar hondje meegenomen, een toen al hoogbejaard dik teckeltje. Hij scharrelde gezellig onder de tafels door en keek je met die dramatische oude ogen aan, waarschijnlijk in de hoop iets lekkers te krijgen.
Dat teckeltje is er al een tijdje niet meer.
Niemand weet wat er met ons gebeurt als we overlijden, behalve dat we echt afscheid van ons lichaam nemen. Maar wat gebeurt er met onze geest? Ik stel het me zo voor, Danuta is verwelkomd door haar moeder en door mensen die ze liefhad en haar voorgegaan zijn. Wat zeg ik, misschien is Danuta wel opgehaald door God zelf en  ........ kijk, wat loopt daar jong en blij naast haar te huppelen: een zonnetje op kleine beentjes, haar teckeltje!