Ik druk mijn gezicht graag in de vacht van de honden. Ze ruiken heerlijk, zijn lekker warm en ik word rustig van hun 'zen'-heid. Jip ruikt anders dan Davo, zelfs amper naar hond. Zijn oren ruiken geheimzinnig en zijn voeten een beetje zweterig, tenminste in de winter. 's Zomers ruiken zijn voeten naar gras.
Davo ruikt vaag naar verre oorden, naar verdord gras en zon, met een snuifje leeuw of jachtluipaard, iets wilds in ieder geval. Zijn voeten ruiken bijna net zo als die van Jip en hij wast ze vaak en grondig, soms zo grondig dat ik ingrijp, bang ben dat hij in een trance is geraakt en zijn voeten beschadigt met al dat geknaag en gelik. Davo's vel is heel zacht en hij zou niet opvallen tussen een kudde zeehonden, zo vet en glanzend is hij geworden. Te vet voor een windhond, dat is zeker.
Het pekelen van de wegen is natuurlijk een ramp voor hondenvoeten. Gistermiddag liepen we nog even een rondje, de zon hing roodoranje net boven de horizon en de bomen lieten enorm lange grillige schaduwen achter op het veld. Gouden ruiten glansden in de huizen in de verte. We liepen zoveel mogelijk door het veld, maar toch zag ik de honden bij terugkomst een beetje anders lopen dan anders, af en toe op drie pootjes.
Dus thuisgekomen vulde ik een teiltje met lauw water, waste eerst Jip zijn mooie witte voeten, en daarna die van Davo. Davo is een schatje, mocht hij zijn hele leven opgesloten hebben gezeten, of gezworven hebben, hier past hij zich bij alles wat hem overkomt vrij snel aan. Aan het 'voeten vegen' bij binnenkomst is hij gewend, maar voeten wassen ..... daar houdt hij niet van. Dus schoof ik het teiltje onder hem terwijl ik een pootje omhoog hield, toen hij zijn gewicht er weer op zette stond hij in het teiltje, en vond dat prima. Ik fluisterde tegen hem, mijn wang tegen zijn zachte zij terwijl ik zijn voeten een voor een waste, dat hij zo'n schatje is.
Vaak krijg ik commentaar van mensen als ik het over de voeten van de honden heb, en soms word ik gecorrigeerd: "een hond heeft poten".
"O ja? hoe noem je de onderkant van zijn voeten dan?
Dan vallen ze stil, want ze willen natuurlijk niet zeggen: voetzooltjes. Dan vraag ik: "pootzooltjes"?
Precies.
Een hond heeft voeten.
