Vreemde verschijnselen - Orb.

Door het bericht wat ik hiervoor plaatste ben ik even gaan zoeken/kijken op Google. Zo'n bolvormige verschijning op een foto die je niet een twee drie kunt verklaren heet een Orb. De Orb op de foto van Gré en Frank is wel een heeeeeel erg mooie en duidelijke.
Er zijn heel veel foto's en mogelijke verklaringen te vinden op deze site: "Vreemde verschijnselen". Er stond wel irritant muziekje op die site, vond ik, maar goed, dat kan je uitzetten.

Geestjes op de foto (ORB's).

Zojuist kreeg ik een foto doorgestuurd van mijn nichtje Gré, die we altijd Greetje noemen. We waren allemaal bij elkaar gisteravond op de verjaardag van Harrie en Marijke. Het was een stikgezellige avond, we aten en dronken ons rond en lagen telkens in een deuk, niet in de laatste plaats om Gré die ondanks dat er eergisteren een paar kiezen waren getrokken, toch een bijzonder goed humeur had. De ene grap of pesterijtje volgde de andere. Kortom, het was heel gezellig.
Laat op de avond vertelt Greetje over foto's die haar man Frank gemaakt had van een vogelnestje maar waar in plaats van een nestje of vogeltjes heel prominent een 'trosje geestjes' te zien is. Wij waren allemaal heel benieuwd, want wij zijn in onze familie niet zo onnozel dat we op voorhand dingen afwijzen die anders zijn of lijken dan wat we met het blote oog kunnen zien. Kortom, Gré belooft dezelfde avond nog de foto door te sturen, nee het is al laat, meteen morgenochtend!

Lawaai makend als een echte Rotterdamse familie gingen we rond het middernachtelijk uur naar onze auto's, uitgezwaaid door Har en Marijke. Het portier sloeg dicht, nog even zwaaien en we reden weg. Opeens was het stil, alleen dat rustige slaapverwekkende geluid van de dieselmotor en de banden. Voor ons reden Frank en Gré in hun auto op weg naar hun huis. De lichten van de auto even de bomen repeterend langs de weg uitlichtend, en met mijn slaapdronken hoofd leek het of ik naar een langzame zwartwit film van vroeger keek. Ze reden rustig, net als wij, door het donkere stille Groningse land, op hun hoede voor de reeën of andere dieren. Hun lichten zwaaiden wat later naar links, de onze naar rechts. Naast me, achter het stuur, had Peet moeite om zijn ogen open te houden. Ik peinsde over wat Greetje en Frank hadden verteld over 'het trosje geestjes'.

Gré en Frank waren het niet vergeten, vanmorgen mailden ze de foto en voor degenen die niet gisteravond aanwezig waren plaats ik de foto, en zeg nou zelf, is het niet heel bijzonder? Kijk ook eens op een afstandje naar de eerste foto, zien we daar net voor de regenpijp niet nog wat hangen?

Fitis

Alles van waarde is weerloos schreef ik van de week, naar aanleiding van een doodgereden fitis die ik op de weg vond. Tja, tegenover een auto of mens is een vogeltje uiteraard als een mug, zo stuk. Auto's zijn geweldige dingen, behalve voor de dieren. Trouwens, voor de mens vaak ook niet. Als ik op de fiets zit ben ik opeens geen auto-liefhebber meer. Integendeel, ik vervloek vaak de manier waarop sommige automobilisten me passeren. Anderzijds word ik soms met zoveel omzichtigheid benaderd, juist door jonge mensen, dat ik weer geloof heb gekregen in de mensheid.

Maar om op de fitis terug te komen, vanmorgen maakte ik een rondje door de tuin, ik zet sinds een paar dagen eten neer voor een kat die hoogstwaarschijnlijk hier gedumpt is (Wit met rode vlekken, dus als je hem kwijt bent?). Ik hoop dat hij wat tammer wordt en daardoor vang- en herplaatsbaar. In mijn ene hand hield ik een bakje kattenvoer, met de andere hand maakte ik het gaashek open naar de 'vogeltuin' (helaas ook katten-tuin).
Onhandig hannesend met het gaas en voor de honderdduizendste keer denkend dat ik daar eens een fatsoenlijk hek moet maken werd mijn oog en oor getrokken door iets rondtollends in het gras, net naast mijn voet notabene. Ik dacht direct aan een gewonde vogel aangezien ik wat geligs en grijs zag flitsen, een bolletje veren dat te snel bijna bewoog om te zien wat het precies was. Opeens verstilde het 'bolletje' en ik kon mijn ogen bijna niet geloven, er lag een piepklein vogeltje op zijn rug, op zijn buik zat een soortgenoot. Even had ik oogcontact met het bovenste vogeltje en het vloog in een oogwink weg, direct gevolgd door het underdog-vogeltje. Ik begreep dat ik twee vechtende mannetjes had gestoord. Voor hetzelfde geld had ik op de kemphanen getrapt! Voor zover de 'weerloosheid' van vogeltjes. Tegenover elkaar valt het dus wel mee. Ik moet zeggen, het viel me een beetje van ze tegen, zo te knokken op de vroege zondagmorgen.

Natuurlijk ging ik even op google lezen of er iets stond over fitissen die vechten. Niks gelukkig, ik hou het op een zeldzaamheid, wel een beetje soortgelijke foto van merels die elkaar in de houdgreep hebben.