Mijn huis wordt opgegeten door de slakken. Nog even en er staat geen steen meer overeind. Of is dat overdreven?
Landelijk wonen brengt een hoop werk mee. Er moet gras gemaaid, goten schoongemaakt, de zandstormen schuren de kozijnen kaal. De door mij gehuisveste en gevoede vogels poepen op de auto, en op de ramen van het huis. In de naden tussen de stenen nestelt een niet uit te roeien wespennest. Ik heb al tweemaal een mottenplaag gehad. Als ik mijn schoenen aan wil doen klop ik ze altijd eerst even uit: oorwurmen.
Buiten woelen de muizen en mollen de grond om, de marters en egels zitten in de takkenbossen of ingegraven in de grond.
Onder de stenen van het terras zitten duizenden mieren en onder de pannen rommelen de spreeuwen, of de steenmarter. De vos schuwt de tuin niet, net zomin als de uilen die ook graag een muisje eten. 's Winters slaapt er regelmatig een mannetjesree in een hoek van de tuin.
Vorige winter heb ik advies gevraagd aan een ongediertebestrijdingsbedrijf. Nee, niet voor alles wat buiten leeft, maar voor de problemen binnen. Ik ga niet landelijk wonen en dan zeuren over een molshoop. Maar er stinkt iets in een halletje en die stank trekt naar de aangrenzende slaapkamer. Niet fijn. De man, gekleed in een stoer werkpak kwam, bekeek de keuteltjes die de ongewenste indringers achter hebben gelaten in de meterkast, snufte eens en zei: huisspitsmuizen. Pardon? Spitsmuizen? Zijn dat niet van die schattige kleine blinde gevalletjes, die omdat ze zo onbeholpen zijn me aan mollen doen denken? Domme huftertjes die in de tuin luid piepen (met elkaar vechten) waardoor de kat ze gemakkelijk vangt? Ja, tenminste, een broertje ervan.
Het schijnt dat er veel soorten zijn, hier leven er vooral twee. De stinkerd is de huisspitsmuis en dan heb je ook nog de huftertjes in de tuin. Ik zuchtte maar eens diep bij het verhaal van die man. Weekhartig als ik ben kan ik toch moeilijk die schattige beestjes te lijf gaan?
De man vertelde dat de spitsmuizen ook nog beschermd waren. Hij mocht ze officieel niet vangen, maar wacht even .... hij kwam terug van zijn auto met een paar muizenvalletjes. Hij mocht me wel die valletjes verkopen. Ik aarzelde, kocht ze toch, en sindsdien staan ze ongebruikt op zolder. Het gerommel onder de pannen kon een steenmarter zijn, hij adviseerde me om de struiken langs het huis te snoeien, zowel tegen de steenmarter als de muizen. Dat deed ik.
Mijn zus adviseerde me om dag en nacht een radio aan te zetten, daar gaat in ieder geval de steenmarter van weg. Dus dat deed ik, ik ging elders slapen, de muizen/marter werden vergast op de klassieke zender. 24 uur per dag. Een week lang! Het leek geholpen te hebben, de stank trok weg, zeker toen de zomer aanbrak. Maar een maand geleden zag ik een verzakking voor de (ongebruikte) voordeur. Woelmuizen? Mollen? Of zijn de spitsmuizen terug?
Nu ben ik twee nachtjes weggeweest, en bij het terugkeren rook ik het direct: ze waren er weer. Het binnenhalen van de aardappelen en het graan, de aanhoudende vochtigheid, allemaal redenen voor muizen om de huizen op te zoeken.
Vanmorgen waren de ramen bedauwd aan de buitenzijde. Slakken trokken hun sporen op de ramen. Ik keek eens goed, honderden minislakjes doen zich tegoed aan de kit die tussen raam en kozijnen zit. Een probleem waar de glaszetter al eens voor moest komen. Met een zachte borstel veeg ik de slakjes weg. Opzouten. In de badkamer vind ik twee slakken die zich tegoed doen aan de witte muurverf, slierten witte poep achterlatend op de tegels. Maar nu is het genoeg, de slakken bied ik een gratis luchtreis aan de tuin in. En de spitsmuizen? Ik hou me aanbevolen voor goede raad.
