Het is al lang geleden, maar de eerste keer dat ik zag dat honden heel berekenend, heel slim kunnen zijn was toen mijn hond Freddie in de mand lag van zijn vriend Pim, de hond van mijn vriendin.
Pim liep een paar maal langs zijn mand waarin Freddie heerlijk opgerold lag, staarde eens naar hem, het was duidelijk dat hij zelf op dat plekje wilde liggen.
Wat Pim toen deed was een speeltje pakken en hij ging pal voor de mand met het speeltje staan dollen. Freddie keek. En alhoewel hij geen hond was die graag met een balletje speelde, werd hij toch te nieuwsgierig om te blijven liggen. Hij stapte de mand uit en liep naar Pim toe die het speeltje liet vallen. Fred pakte het op, en op dat moment sprong Pim snel in zijn mand, rolde zich op en keek triomfantelijk naar Fred. Fred staarde terug, kwam toen naar mij voor hulp, maar ik lag dubbel van de lach om zoveel slimmigheid. Het speeltje lag vergeten op de grond.
Vandaag moest ik aan dat voorval denken. We zijn nog niet zo lang terug van vakantie. De kat, Pareltje, heeft drie weken lang uitgebreid overal kunnen liggen waar ze wilde, en aan de haren te zien was dat op de bank. De bank waarop de honden altijd liggen. Parel is blij dat de honden terug zijn, ze geeft ze bijvoorbeeld kopjes als we terugkomen van de wandeling. Maar de honden zijn niet echt dol op Parel. Het kan zijn omdat ze eerbied voor haar hebben, ze wil wel eens een pootje dreigend optillen. Gezellig met zijn drietjes op de bank liggen, nou nee, dat doen ze niet.
Het was een regenachtige dag, een bank-hang-dag voor de honden. Maar ook Parel vond dat zij er vandaag op mocht. Ze lag comfortabel en triomfantelijk met haar gele ogen te knipogen toen we van de wandeling terugkwamen.
De honden stonden om beurten voor mijn neus, zoals ooit Freddie deed: hulp vragend door me strak aan te kijken, of me met hun neus aan te duwen en om te kijken naar de bank, zo van: 'kijk dan, doe wat, die kat ligt op mijn plek!'.
Jip riskeerde het, die ging aan de andere kant liggen, Davo drentelde heen en weer. Kwam een tijdje tegen mij aan staan, prikte eens met zijn neus tegen me aan, knabbelde aan de knopen van mijn vest, ging weer naar de bank staan staren waar Parel zich uitgebreid zat te wassen, ging uiteindelijk op een kleedje liggen, stond vrijwel direct weer op, drukte zijn achterwerk op de bank, tussen Jip en de kat in, net zolang tot hij op de bank zat. Ging toen staan, draaide zijn kont naar de kat toe en vleide zich tegen Jip aan. Uiteindelijk drukte Davo Jip van de bank. Toen stond Jip voor me, legde zijn kop op mijn boek, de ogen naar me omhoog gedraaid of ik hem wel zag.
Op de bank rekte Davo zich uit, prikte met een nageltje nét even in de vacht van Parel, die bleef liggen waar ze lag. Maar op het moment dat Davo weer met dat nageltje prikte draaide ze zich om, legde ze haar pootje op de zijne, daarna heeft hij dat trucje niet meer durven uithalen.
Zo waren ze een geruime tijd vanmiddag bezig, om beurten wisselden de honden van plaats. De kat wist van geen wijken. Tot vanavond, toen koos ze er voor om in de hondenmand te gaan liggen en keerde de rust weer.
Wat voor stoelendans mijn honden ook deden, ze waren niet zo slim om de kat van de bank te lokken met een speeltje. Zo slim was alleen Pim.
