Inkochelen of inkoggelen?

Vanmorgen had ik de radio aan in de auto. NCRV. Radio 2 dacht ik. Een Rotterdammer belde, zijn rollende rrr maakte hem direct familie van me, al heb ik de man nog nooit ontmoet.
Hij had een vraag voor de presentator van het radioprogramma. Hij vroeg zich af waar het woord 'inkochelen' vandaan kwam. Het is een bekend woord voor (oudere?) Rotterdammers, inkochelen betekent iemands gezicht inwrijven met sneeuw.
Het woord staat niet in de Van Dale, zei de man, en ik dacht gelijk: waarom niet? Zo'n bekend woord!
Thuisgekomen vertel ik het aan mijn vriend, die komt uit Vlaardingen, dus geen Rotterdammer, maar wel bijna. Van inkochelen had hij nog nooit gehoord.

Als ik mijn laptopje openklap en het woord opschrijf, met ch en met dubbele g, komt er een rood lijntje onder het woord te staan: onbekend woord.
Graag wil ik het een bekend woord maken, een begin is gemaakt door het boven aan mijn blog te zetten. Maar hoe je het schrijft? Ik hou het op ch, vind je niet? Inkochelen, inkochelen. Nu moet het nog even in de Van Dale opgenomen worden.

Overigens, in een Rotterdams haven-woordenboek komt het woord inkochelen wel voor.

Aardappelen.

Mijn vader had er een hekel aan als mijn moeder de aardappels slordig had geschild, eenmaal op tafel bij het opscheppen kon mijn vader dan mopperen: 'die aardappelen kijken me aan'.
Eerlijk gezegd dacht ik dat hij overdreef, maar eergisteren zag ik het zelf, hulpeloos of berustend lagen ze op het aanrecht.
Geen haar op mijn hoofd denkt er aan om fruitariër te worden, maar voor het eerst begreep ik ze.