De laatste dagen, wat zeg ik, weken! waren afzien. Het was koud, misschien wel net zo koud als toen Peter en ik in april een weekje op de fiets zaten. In de ochtenden maakte ik de onderstaande foto's, want heel vroeg scheen soms nog de zon onder de wolken door. Die klaprozen liggen inmiddels verregend op de tegels, de laatste blaadjes zijn van de magnolia gevallen.
Vandaag (onderste foto) heb ik het gevoel dat het anders is, dat er een andere belofte in de wolken zit verscholen, misschien wel de belofte dat het warmer gaat worden. Zou het? Zou het?
Slecht weer is goed voor de economie, de winkels waren de afgelopen dagen stampvol. Ik liep er ook. Gebogen tegen de regen bewoog ik me tussen de auto's door die rij aan rij geparkeerd stonden. Om me heen mensen die zich net zo bewogen. Hoofd naar beneden gericht, natte haren, paraplu's, fronsend kijkend want dan schijn je minder nat te worden. Tenminste, iedereen doet het dus ....
Mijn paraplu uitslaand (als in gevecht met een grote vleesmuis, las ik eens) voor de welkom hetende snelle schuifdeuren van het winkelcentrum. Ik dwaalde ruim twee uur en zocht, maar kocht niets.
