Ik heb de geest, zoals ze dat noemen. Ondanks dat het stralend weer is ben ik op zolder aan het opruimen. Dat zoldertje moet leeg. MOET! Sinds de verhuizing naar het noorden staan die dozen daar, en ik doe niks met de inhoud. Weg ermee. Terwijl ik bezig ben begint mijn neus te lopen, stof en huismijt zijn niet mijn vrienden. Des te beter dat ik opruim.
Via het ellendezoldertrapje dat ze verkopen onder de naam vlizo riskeer ik mijn leven door met een doos nostalgie naar beneden te klauteren. Dat doe ik slechts eenmaal, daarna maak ik de dozen boven open, gooi de inhoud via het trapgat naar beneden, waar het uitwaaiert in kleuren en vormen. Ah, door het gedwarrel begint mijn allergie nu hevig op te spelen. Snuiten en af en toe mijn gezicht afspoelen, dan weer verder met het leeggooien van de dozen. Het zijn er slechts een stuk of zes, maar er zit meer in dan je denkt. Ik herken van bovenaf het fraaie colbertje dat ik ooit zelf maakte, wat nette kleding, jurken, gehaakte gordijntjes, keukenschorten, truien, handschoenen, een leren jas.
Die spullen zijn snel in een plastic zak gepropt. Klaar. Maar dan de nostalgiedoos. Dat is andere koek, en ik wil dit ook niet weggooien, dit is me allemaal dierbaar. Een voor een pak ik de spulletjes in mijn handen, het gehaakte mutsje dat mijn moeders opoe voor haar pop breide, mijn speldjes en nog wat wandelmedailles, een benzineaansteker van mijn opa of vader?, mijn vaders mondharmonica, een ringetje dat ik van mijn man kreeg. Door mijn moeder gemaakte, en zeker 60 jaar oud, katoenen zakjes waarin mijn vader zijn brood meenam, een stikkezakje heette dat geloof ik. En zakjes van pa's werkgever, Handelsveem staat er op, en C. Steinweg. Kaartjes die aan bloemen hingen, een briefje van mijn vriendin, een glazen zoutvaatje, mijn naam geborduurd op een reepje linnen, dat moest vroeger op de schorten staan van de huishoudschool. Een tol. Een knikker, mijn poppen, een beeldje van een siamese kat.
Ik maak alles schoon, sommige dingen hang ik op of zet ik neer, andere dingen zitten in de wasmachine, en deze doos gaat lekker weer naar zolder, oh nee, in een kast beneden.
