Lamshartjes.

Hoe normaal is het om tweemaal per dag een lamshart in kleine blokjes te snijden? Het valt me zwaar en het is dat ik een kat heb die niets anders mag eten, want anders deed ik het absoluut niet.
Al denk ik ook aan groene weiden, het lam heeft toch te kort geleefd. Gestorven voor onze shoarma-cultuur. "Daar zat een heel lammetje aan vast" denk ik bij ieder hartje dat ik uit de koelkast haal. Het bidden dat de moslims doen bij ieder dier dat geslacht wordt is gepast, vind ik persoonlijk. Het onverdoofd slachten daarentegen vind ik niet van deze tijd. Kom op zeg, sinds wanneer is martelen een onderdeel van een cultuur of godsdienst?
Deze lamshartjes komen van een "gewone" slager vandaan, en ik vraag me af of ze deze dieren wel eerst verdoven. En hoe? Ach, konden honden en katten ook maar vegetarisch leven.

Als harde klonten liggen de hartjes in de vries, ik laat ze ontdooien in een plat wit schaaltje in de koelkast tot het tijd is om mijn kat en hond eten te geven. Als ik het hartje uit de koelkast haal is het schaaltje niet wit meer, een randje bloed knalt me felrood tegemoet. Dan pak ik het hartje in mijn hand en leg het op een snijplank. Nu snij ik eerst de vette delen van het hart en verbaas me ieder keer weer dat een lam zo’n vet hart kan hebben. (Ze drinken melk en eten gras! Hoe zit het dan met ons hart?). Dan snij ik met mijn scherpste mes door het vliesje heen, snij plakjes van het zachte tere puntje van het hartje tot aan het stuk waar aderen het hart ingaan en verlaten. Ik doe het zuchtend, het valt me zwaar. Stuk. Onomkeerbaar stuk, schiet door mijn hoofd. Alsof het fijnsnijden nog enig verschil maakte.

De kat en hond daarentegen hebben er geen enkele moeite mee. Als ik naast mijn benen kijk, kijk ik rechtstreeks in het roofdierenmuiltje van de kat die in één grote kreet naast me met open bekje staat te schreeuwen. Fred kijkt op een afstandje toe, maar met de oren gespitst. Binnen enkele minuten schrokt de kat het vlees naar binnen, Fred vist langzaam en zorgvuldig het vlees tussen zijn hondenbrokken uit, zijn neus gebruikend om de saaie brokjes opzij te schuiven.

Mij rest nog een vies karweitje, de vetrandjes in een zakje doen en dan in de vuilnisbak. Daarna de houten plank zorgvuldig onder heet water spoelen, het witte schaaltje uitwassen tot het gloeiend heet is, om er daarna weer een hard bevroren hartje op te leggen, alvast voor de volgende maaltijd. Ik bid voor alle zekerheid nog eens voor alle lammetjes en sluit de koelkast.