Yin en Yang, Jip en Davo.

Of juist een mooie vriendschap? Het blijft een mooi filmpje,
Jut en Juul,  Jip en Davo. 

Tsjilp.

Tsjilp hoor ik, en nog eens, tsjilp. Dat is vreemd want Peet en ik zitten in de auto, op weg naar ons verzamelpunt (bij Hen en Karel) om met zijn allen naar een expositie te gaan, thee te drinken, visje te eten, etc., zoals we de laatste tijd vaak doen op zondag.

Ik rij, Peet zit naast me, draait zijn hoofd naar me en zegt: hoor je dat?
Ik: 'wat'?
''Ik hoor wat piepen, luister ......".
En weer gaat het door de auto: tsjilp.
"Nee" zeg ik "ik hoor niks".
"Luister dan" zegt Peet.
Stil.
Even later rijden we over een hobbelig weggetje, en weer gaat een paar maal "tsjilp" door de auto.
"Zie je wel" zegt Peet.
"Wat?".
"Dat hoor je toch wel? Er zit een vogeltje in de auto".
"Peet, hoe kan dat nou?"
Peet krijgt argwaan: "heb jij soms iets in je telefoon dat tsjilpt?".
Oprecht zegt ik: "nee".
Hij wil even de auto nazoeken, en doet dat als we bij Hen en Karel aankomen. De achterklep gaat open, hij kijkt even onder de hondendeken en dan gaat de auto weer dicht.
Er over discussiërend of er 'per ongeluk' een vogel in iemands auto kan komen gaan we naar binnen bij Hen en Karel. We begroetten hen en Peet zegt weer: "het kan wel, stel dat je auto open heeft gestaan".
"En waar moet dat vogeltje dan wel zitten?" vraag ik.
"Weet ik veel, misschien wel ergens bij je reservewiel of zo. Misschien moeten we daar even kijken".
"Oke, ga maar even zoeken" en ik overhandig de sleutel.
Karel en Hen hebben verbaasd naar ons staan luisteren en Karel zegt: ik loop wel even mee om te kijken.
Peet loopt de deur al uit en ik fluister snel in Karel's oor: "in mijn rugzakje!"
Hij knikt, grijpt een vogelboekje dat op tafel ligt en trekt zijn jas aan, loopt achter Peet aan die al bij de auto staat, de achterklep opendoet en ma's rollator eruit tilt, onder de hondendekens kijkt.
Ondertussen heb ik Hen verteld dat er een speelgoedmuisje in mijn tas zit dat vreemd genoeg een vogelgeluidje maakt als je het beweegt of schudt. Ik heb het bij me omdat Marijke het misschien een leuk speeltje vindt voor haar katten.
Hen en ik gaan voor het raam staan, zien Peet en Karel in de auto rommelen. Opeens kijkt Peet op naar het raam, hij staat met mijn tasje in zijn hand, ziet ons staan, Karel draait zich lachend om om terug te lopen, Peet steekt zijn vinger naar ons op. Hij tilt de spullen weer in de auto en de mannen komen weer binnen, Karel heeft lol, wijst een vogel aan in zijn boekje en zegt dat het een  ..... was, wij hebben lol maar Peet kijkt een beetje ..... tja, alsof hij in de maling is genomen, zegt dat het vogelboekje hem al aardig argwanend had gemaakt. Jaja.
Natuurlijk is het een flauw geintje, maar het is een familietraditie dat af en toe iemand in de maling wordt genomen, en vandaag was de eer aan Peet.

Gedurende het hele uitstapje werden er toespelingen gemaakt en de vogelgrappen gingen over en weer. En het tsjilpende speelgoedmuisje? Dat ging de hele dag mee op pad, in ma's zak, in Marijke's capuchon, of in mijn zak. Het lag op tafel in het visrestaurant, keek mee naar de zeehonden die ver op een zandbank lagen, woei flink uit op de dijk, en lag uiteindelijk naast mijn glaasje witte wijn en had geen puf meer om te tsjilpen.