Tweede kerstdag, 9.09 uur. Nee, ik heb niet zo goed geslapen, maar
dat is helemaal oke. Er zijn van die
momenten dat je geen afscheid van de dag kunt nemen, gisteravond was zo’n
moment. Ze waren hier (bijna) allemaal, in volgorde van binnenkomst: ma, Henk
en Paulo, Lien, Marijke, Harrie, Karel en Hen, Martine, Raymond, Lya, Jeroen, Kasia, Kareltje,
Helena, Johanna, Peter en de twee prinsesjes Nynke en Lotte, het
derde prinsesje had bij haar moeder een feestje. En o ja, wij waren er ook
natuurlijk, nog een Peter en Tineke. Familie. Qua leeftijd overbrugden we bijna een eeuw.
De kachel brandde, mijn hondjes wandelden even relaxt tussen
alle drukte door om daarna weer op hun eigen plekje te gaan slapen, de kat liet zich
de godganse dag niet zien, die lag op haar vensterbankje met knijpoogjes te
kijken naar de auto’s die stopten, het eten dat naar binnen werd gedragen. Ze zat daar uren. Ik
dacht er pas aan om haar eten te geven toen wij al aan de afwas waren.
De geur van eten trok gedurende de middag door het huis, soep, pasteitjes, groenten en vlees. Ook de oven van ma werd ingeschakeld, twee huizen
verderop, en voor de rest was het een heel gepuzzel wat wanneer in de oven kon.
Het ging prima. Iedereen hielp. En toen de stapels vuile borden en schalen het aanrecht aan het oog
onttrok werkten enkele dapperen zich door deze enorme berg heen, waarvoor
hulde.
Het was een mooi moment dat Lya,
die als een van de laatsten in onze familie is verwelkomd het eerst
het woord nam toen we aan tafel zaten, en uitsprak hoe zeer ze het waardeerde, mooi vond
dat we als familie zo’n goeie band hebben, dat we hier met 20 man gezellig met
elkaar kerst vierden, en dat het beeld van kerstmis compleet was, inclusief 'het kindeke' in de vorm van onze Helena. Daarna sprak Kasia, die onvoorstelbaar goed Nederlands spreekt, iets wat wij niet als vanzelfsprekend ervaren en zeer waarderen in haar. Peter zei dat hij niet wilde achterblijven, als derde "aangetrouwde" van de kinderen, hij schaarde zich bij de eerdere sprekers. Rijke momenten, warme woorden. De rijkdom die familie heet.
De tijd verstreek ongelooflijk snel, af en toe staarde ik gewoon even naar
mijn bordje of keek in de rondte. Lachende stemmen, spelende kinderen, kaarslicht, muziek, de feestelijke tafel, de inzet van iedereen, de schalen met
eten die geurend langskwamen, het behulpzame en voorkomende van iedereen, het was grandioos, en daar laat ik het maar bij voordat ik sentimenteel word.
