Net zitten struinen op de stamboom die mijn zwager heeft opgezet en bijhoudt. Wat bizar veel mensen die met elkaar verbonden zijn. De boom groeit, groeit, naar het verleden maar ook naar de toekomst. Ik bekijk de fotootjes die mijn neef er onlangs op heeft gezet van zijn kroost. Leuk om te zien.
Er zijn van mijzelf geen 'officiële' baby-foto's zoals die vroeger vaak van baby's werden gemaakt. Liggend op een schapenvel of dekentje. Dat heb ik mijn moeder vaak plagend verweten, dat ik een vondeling was die niet op de foto hoefde. Vindt ze niet leuk trouwens.
Op de eerste fatsoenlijke foto's ben ik al een jaar of zo, en ik zie in het bolronde hoofdje en de verongelijkte blik meer mijn familie terug dan mijzelf. Nee, ik bedoel niet vanwege het verongelijkte.
Toch was ik die baby, toen, en stond ik op het warme zink van het plat van de Katendrechtse Lagedijk, nr. 115 of al 123? Ik weet het niet. De foto is genomen omdat mijn twee jaar oudere zusje Marijke triomfantelijk in de kinderstoel zit terwijl ik, de baby, ernaast sta. Een mooi beeld hoe het voor de jongste is, die moet altijd tegen de oudere zusjes of broertjes opboksen. Wat ik niet vervelend heb gevonden, tenzij ik baby moest spelen en mijn zusjes en mijn twee buurmeisjes (de tweeling Elly en Emmy) keken of ik al sliep door me met een speld te prikken. Gelukkig werd acht jaar na mij mijn broer geboren, toen ging alle aandacht naar hem toe, en mijn broer hoefde niet te spelen dat hij baby was, en hij werd nooit met een speld geprikt om te kijken of hij sliep. Ze adoreerden hem en sjouwden als het aan hen lag continu met hem rond.
Ik heb een beetje overdreven, er is nog wel een vroegere foto van mij, als baby, ergens in de schaduw van de kinderwagen zie ik een klein hoofdje, mijn zus Hennie staat liefjes naar me te kijken, die was toen al dol op kinderen. De foto is dankzij de bewaarwoede van mijn moeder alsnog afgedrukt, er lagen namelijk nog massa's negatieven van de oude 9x6 camera, een Agfa-boxje. Misschien wel dertig jaar later heeft mijn broer de onderstaande foto afgedrukt. De foto was wat donker, en mijn broer maakte vanuit het duister van de wieg mijn hoofdje zichtbaar door het negatief wat te manipuleren.
Vind ik nog steeds erg lief dat hij die moeite genomen heeft.
