zaterdag 6 juli 2013
De zin van het bestaan.
Als echte die-hards zaten wij gisteravond als enigen nog tot laat in de tuin te praten, Martin en ik. Glaasje wijn, biertje. Totdat het echt te koud werd en we binnen in de hal gingen zitten, want alles was nog niet gezegd.
Het ging over het leven, en de zin ervan. Over een deel van het grote geheel zijn.
Het laatste zinnetjes zegt het al, je bent alles en iedereen, je maakt overal onlosmakelijk deel van uit. Dat is de zin. Meer is er niet, meer moet je niet willen.
De kunst is om er gelukkig bij te zijn. Want zonder geluksgevoel, of tenminste tevredenheid over je bestaan, is het geen doen. Het goede in jezelf naar boven halen, je talenten gebruiken, en niet tegen de stroom inzwemmen. Waarnemen.
Zien en niet zien. Doen en niet doen. De balans zoeken. Proberen de agressie die soms toch naar boven komt in goede banen te leiden. Bamboe is het woord dat in me opkomt, meebuigen en opveren.
'Moeder aarde, de Maori's, Nieuw Zeeland, contact met alles wat ons voedt, verantwoording dragen voor de zaden die ons voeden, verbinding zoeken met je zielsverwanten en gelijkgezinden'. Dat zijn een paar keywoorden die ik gisteren opschreef.
Je leest het, ik ben al weer aardig onder de invloed van mijn spirituele weekend. Vanmorgen vroeg liep rond zonsopgang iemand fluitend over de gang van ons (prettige maar zeer gehorige) 'hotel'. Was dit de man die dit weekend leidt? Ik weet het natuurlijk niet, maar ik worstelde me (na een niet al te rustig nachtje) wakker en ging douchen en aankleden, thee maken, deed buiten in de zon mijn tai chi oefeningen op een van de mooiste plekken, hier net achter het klooster. De begraafplaats met al de gelijk gevormde kruisen achter me, voor me het brede kort gemaaide pad dat tussen de weilanden loopt naar een wandelbosje, de zon maakte van de dauw parels, de vogels zongen, in de verte hoorde ik de ontbijtbordjes en kopjes rammelen in het naastgelegen bejaardentehuis. Op het pad deed ik mijn loop-oefeningen, of loopmeditatie, net hoe je het wilt noemen.
Het leven had zin, nee, hééft zin.
Abonneren op:
Posts (Atom)