Meiendaal 19, deel 2.

Ik kan er gewoon niet over ophouden. Het was zo'n mooie tijd. Ik weet niet eens meer wat ik over het Gors al geschreven heb, maar het kan me niet schelen.

Eerst gingen we er op de fiets heen, ik voorop de fiets bij mijn vader. Hoe oud zal ik geweest zijn, drie? vier? Die fietstocht, heerlijk, de wind in mijn gezicht, in zo'n metalen zitje, voetjes op steuntjes, veilig mijn vader achter me wetend. Een herinnering die bij me boven komt als ik kinderen voor op de fiets zie zitten, ik ken dat gevoel.

Eens kwam er een verschrikkelijk onweer aan, mijn ouders fietsten lekker in de zon, en mijn moeder zei: wat is het heerlijk weer. Waarop mijn vader antwoordde: zet je zonnebril eens af Hen! Dat was schrikken, de lucht was inmiddels paarszwart. We hebben staan schuilen bij het station van Brielle (van het moordenaartje, het treintje tussen Rotterdam en Oostvoorne). Het was volgens mij zo'n 30 a 35 kilometer vanaf Charlois naar Oostvoorne, en ook ik heb het ritje als kind een keer zelf gefietst. Kijk, dat was ik nou vergeten, maar mijn oudere zus vertelde me dat onlangs, ook dat ze bewondering voor me had dat ik dat hele eind fietste met die kleine beentjes. Op een "doortrappertje". Rood.

Later had mijn vader een auto, nou ja, wat voor een auto moest doorgaan. Er werd flink gesleuteld door mijn vader en door oom Hans (Zweeres) om hem aan de praat te houden. Starten was al een heel feest. Hoe vaak we niet met het hele gezin achter een auto hebben lopen duwen .... ik zou het niet meer weten. Ik dacht dat het zo hoorde.

Ik kon niet tegen autorijden. Misselijk dat ik altijd werd, verschrikkelijk. Als we over de Groene Kruisweg Den Briel naderden ging ik altijd soebatten: laat me eruit, laat me eruit, ik loop het laatste stukje wel. Geen haar op mijn vaders hoofd die er aan dacht om mijn smeekbede te voldoen, ik moest ook de laatste zes kilometers uitzitten.

Als we dan eindelijk rechtsaf sloegen, het weggetje richting Kruininger Gors, langs de vuilnisbelt die altijd rookte (en waar soms zigeuners stonden, echte), langs het huis waarvoor een kioskje stond waar ze ijs verkochten, de slinger maakten over de dijk, hopend dat er geen tegenligger aan de andere kant van de dijk ons tegemoet kwam, een enge bocht bovenop namen, en dan naar beneden reden ..... dan zag ik eindelijk de ingang van ons park, de parkeerplaats. Mijn vader stopte, ik deed de deur open en stond dan een tijdje naar te zijn, diep in te ademen om de misselijkheid te overwinnen, de geuren in te ademen van wat ik nou noem de geuren van mijn jeugd: frisse lucht, gras, bloeiende meidoorn. Ach, ik huppelde gewoon het park in, ons huisje in de Meiendaal lag vlakbij, ik hoor het koolas onder mijn huppelende voeten kraken.

Nerds

Gisteravond zag ik voor de zoveelste maal (een stukje van) de film met Leonardo di Caprio, nee, niet die met dat zinkende schip waar ik gewoon thuis op de bank bij tijd en wijle ontzettend claustrofobisch van werd, ik bedoel de film dat hij als 16-jarige van huis gaat en, appel valt niet ver van de boom, zich door het leven slaat door cheques te vervalsen en zich voor te doen als piloot, dokter, advocaat. En dat gaat hem goed af. Een waar gebeurd verhaal trouwens, degeen die model stond voor de film ging later werken bij het anti-fraude team van de FBI. Eind goed al goed.

Even googelen: Catch me if you can, 2002.

Je had deze oplichter een nerd kunnen noemen, hij was goed in wat hij kon, verbeterde zich aldoor en had geen echt contact met de buitenwereld. Hij creëerde zijn eigen wereld en de rest moest zich daar aan aanpassen. Zelfs de vrouw met wie hij ging trouwen wist zijn echte naam niet.

Ik Googel weer even en wat zie ik:

Leonardo Dicaprio heeft zijn Fisker Karma

We wisten al een tijdje dat de eerste Fisker Karma die afgeleverd zou wordenbedoeld was voor acteur Leonardo Dicaprio. En nu is Leo al gespot met zijn nieuwe $100.000 kostende Fisker Karma. Als stoere celebrity kan je namelijk echt niet meer gezien worden in een Prius.

Dat Leo een voorliefde heeft voor “groene” auto’s bleek ook al uit het feit dat hij Tesla steunde bij de Tag Heuer & Tesla World Tour. En nu rijdt hij dus door Hollywood in een 408 pk sterke Fisker. Overigens schijnen binnenkort ook de eerste exemplaren in Nederland afgeleverd te worden.

Ik zoek altijd naar hoopgevende berichtjes in de krant, dat heb ik schijnbaar nodig om de dag te beginnen. Is dit nou hoopgevend? Dat een miljonair een "groene" auto koopt?

Hm, ik raak de kluts een beetje kwijt. Ik wilde een stukje schrijven over "de nerd", die had je vroeger niet. Niet zo veel in ieder geval.

Het zijn (meestal) jongens die goed zijn in één ding, zich daarop toeleggen en contact verliezen met de buitenwereld. Jongens die graag aangetrokken worden door grote maatschappijen omdat ze zich totaal focussen op (bijvoorbeeld) het product, overigens vaak zonder zich al te veel zorgen te maken wat voor effect het product op de buitenwereld kan hebben.

Ik googel even op : Albert Einstein. Zou die onder de noemer 'nerd' gevallen zijn? Vier pagina's citaten van Einstein zitten onder het linkje. Aan de uitspraken te zien was hij niet contact gestoord.

Gisteren stonden in de krant deze berichtjes:

Dat is grappig, worden er nerds aangetrokken om telefoon en computeraanpassingen te ontwikkelen, ontwikkelen ze er zoveel dat mensen niet meer toekomen aan hun eigen ideeën.

Oh gelukkig, ik weet weer waarom ik dit ging schrijven, dit berichtje:

De hele pagina ging over een milieubewust bedrijf, door studenten opgezet: GreenBlue. Was interessant, en hoopgevend, want jeugd is de toekomst.

Helemaal onderaan in dit laatste krantenberichtje stond nog een tip, een praktische, want je hoort veel theorieën over hoe het allemaal groener en beter kan, maar soms is het heel eenvoudig. Ook de heren studenten: je kranten apart inleveren, glas in de glasbak! Nee, die kreet over de placebo's hoort er niet bij, alhoewel die wel milieuvriendelijk zijn.

Zou die Leonardo trouwens zijn flessen in de glasbak doen?