maandag 20 februari 2012
Twee benen en een pens.
Wat is een mens, twee benen en een pens. Ik moet de laatste tijd vaak aan deze kreet denken, ik hoorde hem ooit van mijn vriendin Simone, die hem weer had opgepikt van haar moeder. Volgens mij betekent het dat we nietig zijn, arm of rijk, als we ziek worden, stuk gaan.
Gisteren waren we op weg om te gaan wandelen in het bos en we reden op de N366 toen voor ons een tegemoetkomende auto ging passeren, onze baan opreed. Met geen mogelijkheid had dat gekund, hij zou ons vol geramd hebben. We schrokken en Peet tilde zijn voet van het gas en seinde met groot licht waarop we goddank de tegenligger weer zijn eigen rijbaan op zagen schuiven, achter de auto die hij wilde passeren. Wij waren onthutst. Jezus, is die gozer blind of zo, zei ik in mijn moerstaal. Wat een eikel, zei Peet. We hadden notabene onze lichten aan!
Samengevat: een blinde eikel. Maar die blinde eikel had ons wel naar de hemel kunnen sturen, in een oogwenk. Ernstige ongevallen gebeuren hier regelmatig, daar getuigen hier en daar nog wat verlepte boeketjes en een scheefgezakt kruisje van.
Ik word er vaak om uitgelachen als ik zeg dat ik me op dit soort wegen aanpas aan het verkeer en er totaal geen probleem mee heb om 90 kilometer te rijden, het liefst een klein stukje achter een vrachtwagen, een goeie buffer zeg maar. Veiliger kan niet.
Het beeld dat ik van auto rijden heb is dit: een auto heb je om jezelf en je medereizigers droog en veilig op je bestemming te brengen. Die verantwoording voor mezelf en de inzittenden ben ik me altijd bewust, het ritje is voor mij geslaagd als mensen ontspannen en zich veilig voelend met me meerijden. Ja, lach maar, het zal wel komen doordat ik vrouw ben. Een man ziet zijn auto meestal anders, als wat mag ik hier niet schrijven want mijn moeder leest mijn blog soms ook.
De fabrikanten van auto's wedijveren om hun auto als de 'veiligste' auto te mogen duiden, dus mijn beeld over wat een auto zou moeten doen is zo gek nog niet. Alleen, diezelfde garanties van veiligheid doen menig bestuurder juist denken dat hij in zijn auto onsterfelijk is. Airbags overal, kreukelzones etc. Ach, hoe machtig voel je je als bejaarde als je toch nog met de snelheid van een jonge vent over 's Heeres wegen durft te scheuren. Of, hoe viriel voel je je als jongere als je al die oude treuzelaars achter je laat, passeren durft waar losers op de maximaal toegestane snelheid blijven doorsukkelen. Het ego is misschien wel de grootste killer op de wegen.
Wees voorzichtig allemaal, zeker in de auto, of zoals mijn vriendin Marrie altijd zegt: rij voorzichtig, je hebt een kostbare, onvervangbare lading.
Abonneren op:
Posts (Atom)