Ik zat in De Trouw van gisteren te bladeren, en zag een bijzondere foto. Het onderschrift luidde dat het redelijk stil was gebleven tijdens de 64ste verjaardag van nakba (=catastrofe), de exodus van honderdduizenden Palestijnen voorafgaand aan de stichting van de staat Israël in 1948. De Palestijnen protesteren ieder jaar op deze dag. Ook deze keer raakten weer tientallen mensen gewond (vorig jaar vielen er veertien doden en honderden gewonden toen het vuur op de Palestijnen werd geopend omdat ze een hek op de grens wilden neerhalen). Israël schoot ditmaal met traangas op de demonstranten.
De Israeliërs doen erge dingen met Palestijnen en Palestijns gebied. Omdat ze meer huizen willen bouwen voor de kolonisten verjagen ze de Palestijnen en walsen hun huizen plat. Israël is daarvoor op de vingers getikt want Palestijnen mogen alleen maar uit hun huis gezet worden als er dringende militaire redenen voor zijn. Nou, je raadt het nooit, opeens worden gebieden als belangrijk militair gebied aangewezen. En worden alsnog de huizen van de Palestijnen platgewalst.
Stel je voor, zei ik tegen mijn moeder, de krant dichtslaand, dat er opeens Belgen of Duitsers of wat dan ook hier zouden komen, onze huizen zouden afbreken en dan hun eigen optrekjes zouden neerzetten. Zou ik niet leuk vinden. Zou ik met stenen gooien? Ik denk het wel.
De foto deed me denken aan een schilderij van Goya. Het betreffende schilderij werd ooit besproken tijdens mijn kunstgeschiedenislessen en ik ben het nooit vergeten. Ik moest even bladeren in mijn kunstboeken, maar ik vond het al snel. Madrilenen geexecuteerd, 3 mei 1808.
De soldaten van Napoleon executeerden burgers van Madrid. Goya, een veelgevraagde hofschilder, maakte dit schilderij uit betrokkenheid met de burgers.
Ben ik de enige die de overeenkomsten ziet? Misschien in het sterke contrast of de kleding van de underdogs? Het witte t-shirt?
