Af en toe vind ik het leuk om in tien minuten tijd een tien-minuten-gedichtje te maken, zo ook deze ochtend. Je hoeft er niet voor te kunnen dichten, zoals je ziet. Je begint gewoon te schrijven en de enige regel waar je je aan hoeft te houden is dat je begint met één woord, op de tweede regel twee woorden, etc. Tien regels in totaal.
Die tien minuten-eis doe ik mijzelf aan, om het 'fris' te houden, net zoals ik mijzelf opleg om in een kwartiertje een schilderijtje of tekening te maken. Maar je mag er natuurlijk ook de hele regenachtige middag of avond over doen. Er is toch niks op de tv.
Weg
ver weg
was ik vannacht
niet dat ik wist
hoe ver ik was gegaan,
de reis op zich, die vertelde
en de zwaarte van mijn rode koffer
dat ik ditmaal grote stappen nam, en ver,
ver was de horizon, en de trage heldere golven
fluisterden een welkom, vertelden me: je afscheid was geen offer.
