De afgelopen dagen was ik een beetje ziek. Beetje koorts. Beetje keelpijn. Beetje veel snot. Ik had er twee nachtjes flink last van, en maar dromen, dromen waar ik een boek mee kan vullen.
Van iemand die er verstand van heeft kreeg ik vorig jaar, ook in de herfstperiode, tips hoe ik van die ellendige terugkerende bijholteontstekingen af kon komen. Stomen:
CHI-etherische oliën: eucalyptus + teatree.
1 druppel eucalyptus + 3 druppels teatree op 1 stoombad (teil met heet water).
Dat doe ik dus. Veel. Ik heb bijna geen vel meer op mijn gezicht, en nu kreeg ik vandaag ook nog een tip om tussen twee lapjes katoen wat net in een beetje water opgekookte lijnzaad te doen, aldus een compres makend. Dat compres leg je op je gezicht, op je gekwelde holtes, oppassen dat je je niet verbrandt want dat lijnzaad houdt goed warmte vast. Heb ik vandaag geen zin meer in, ik ben moe.Tijdens het gedoe veel snuiten en snuiven, en het lucht op, echt waar.
Eerst nog maar eens stomen, en dan vroeg naar bed, waar mijn dromen me een extra leven gunnen. Afgelopen nacht was ik in mijn droom de honden kwijt, alle twee. Ik had ze los bij me, en zij namen een andere 'ingang', en daarna was ik het spoor bijster, de honden kwijt. Dat maakte me goed wakker en joeg me mijn bed uit.
Goddank ging dat vandaag in het echt anders, de honden liepen vandaag voor het eerst in lange tijd los en ik liep met twee lieve meiden en hun vijf schatten van honden langs de Hoornse Plas. We raakten geen hond kwijt, hoewel. Terwijl we op een steiger zaten te kletsen hoorde ik een plons en ik stond als enige (nooit op een stenen ondergrond gaan zitten, zegt mijn moeder altijd) dus ik was er het snelste bij: in het stinkende water stond Teddy, het speelgoedhondje van Marjanda, tot aan zijn nek in de viezigheid. Ik ging op mijn knieën en trok het hondje omhoog de steiger op, stinken dat ze deed. En ik daarna ook. Alles beter dan kwijt.
