He, daar gaat ze weer, ze schrijft weer over vroeger. Ja verdorie, maar het is in het heden dat ik bijna 50 jaar oude briefjes tegenkom en deze zo leuk vind dat ik ze wil laten zien.
Korte uitleg: wij woonden vroeger op de Katendrechtse Lagedijk, mijn moeder woonde er al voor de oorlog samen met haar moeder en zusjes, op nr. 115 geloof ik. Wij woonden later op nr. 123a, op de tweede verdieping.
Het contact met de buren van 1-hoog was intens want we gebruikten dezelfde trap. Hun voordeur grensde aan een kleine onderbreking in de trap, maar wilden zij naar hun zolder dan moesten ze via 'onze' trap, via ons halletje, dus dat hele gemeenschappelijke gebied was speelterrein voor ons en voor de buurkinderen, een tweeling Elly en Emmy en Bas, de in mijn ogen al "oudere" buurjongen (5 jaar ouder dan ik). Ze hadden ook nog een oudere zus, maar die had al verkering en we zagen haar zelden.
Toen mijn moeder in 1962 in het ziekenhuis werd opgenomen misten de buurmeisjes mijn baby-broertje (Henkie) enorm. Hij was zo lang ondergebracht bij mijn tante Hennie die hem liefdevol verzorgde. De buurmeisjes waren al sinds zijn geboorte dol op mijn broertje, gaven hem net zo graag als mijn zusjes graag de fles en reden trots met hem in de kinderwagen in de rondte, dus ze keken waarschijnlijk vooral naar zijn terugkomst uit.
Kortom, onlangs vond ik wat briefjes van ons en van de buurmeisjes, gericht aan mijn moeder. Die van de buurmeisjes zal ik alvast plaatsen:
