Van de week schreef ik het al, ik kan slecht dingen weggooien. Maar ik sta nog steeds in de opruimmodes dus telkens als de hitte me naar binnen drijft ben ik lades aan het opentrekken, mappen aan het uitzoeken, vooral de verzekeringsmap is een chaos. Maar dat is ook de lastigste map, ik moet namelijk wat beslissingen nemen. De eerste beslissing was snel genomen, namelijk het opzeggen van de ziektekostenverzekering voor de honden. Weggegooid geld als je hond niet heeeeeel erg gammel in elkaar zit of een ontzettende brekebeen is, of als je geen discipline hebt om zelf geld opzij te zetten.
Lonender is het om het geld dat je normaal aan de verzekering overmaakt op een spaarrekening te zetten, zoals ik dat ook vroeger voor Freddie deed. Ik hield dik geld over, kon af en toe van Fred's spaargeld met hem naar het strand en ik kocht er ook een fietskar van. Dus. Tel uit je winst.
Zet dat tegenover Proteq (de verzekeraar) die netjes uitbetaalde toen Davo gebeten was, gehecht moest worden etc., maar toen zijn rug ten gevolge van datzelfde bijtincident een paar maal rechtgezet moest worden betaalden ze niks meer uit.
Wel hadden ze uitbetaald als ik hem had laten opereren (kosten geschat 3000 euro) maar ik kreeg geen cent nu ik naar de ortho-manueel therapeut was gegaan die Davo van zijn pijn afhielp in één consult (waarna nog drie vervolgconsulten). De manueel therapeut is overigens een bevoegd dierenarts, maar wordt toch door de verzekeraar onder het kopje alternatieve geneeswijze geschoven. Voor alternatieve geneeswijzen of fysio moet je je extra verzekeren. Pisnijdig was ik, en ik zegde acuut de verzekering op.
Okee, ik dwaal weer lekker af. Zo gaat het dus ook met opruimen.
Die verzekeringszaken vind ik lastig, je hebt er een hoop papierrommel van, en wat mag je weggooien en wat niet? Oude begrafenispolissen stuurde ik op om ze af te laten kopen, nieuwe moet ik afsluiten, dat soort vervelende dingen ben ik aan het doen. Het volgende dat ik moet uitzoeken is de inboedel- en glasverzekering enzo, daar krijg ik zoveel paperassen van dat ik een extra kast moet aanschaffen, of ik kan natuurlijk ook een andere verzekeraar nemen. Of maak ik dan de chaos groter? De stapel papier grijnst me aan, ik durf hem nog niet ter hand te nemen.
Tussendoor een keukenla opruimen is dan een aangename afleiding. Stofzuiger en sopje erbij. Lekker overzichtelijk werk en gauw klaar. De eerste lade was zo gepiept. Zo ook de tweede waar allemaal chocolade in ligt, maar ook koffie en thee en koekjes en rijstwafels. Er stond ook nog een leeg doosje in waar heel mooie en lekkere chocolaadjes in hadden gezeten. Ieder bitter hartvormig chococolaadje zat in een donkerrood glanzend aluminiumpapiertje verpakt. Ik had ze gekregen voor mijn verjaardag, een paar maanden geleden al weer.
Die papiertjes had ik, zodra ik de chocolade op mijn tong had gelegd, netjes gladgestreken en op een stapeltje teruggedaan in het doosje. Het stapeltje papiertjes in het doosje groeide, maar het gewicht nam rap af. Op een gegeven moment hoorde ik niets meer rammelen in het doosje, leeg. Alleen het stapeltje papiertjes zat er nu nog in. Toch zette ik het doosje terug in de lade, ik wilde namelijk aan mijn broer en zwager vragen waar ze het gekocht hadden, het is erg lekkere chocolade en nog fair trade ook.
Maar als je in de opruimstand staat dan wil je alles weggooien, nu ook het doosje. Ik schudde de papiertjes er uit en wat rolde er mee: nog drie chocolaadjes! Opruimen loont.
