In het berichtje van gisteren schreef ik over brilletjes, ik bladerde in mijn foto-albums en zag op een gegeven moment op de foto's het brilletje verschijnen. En mijn haar donkerder worden.
Spierwit was ik als kind, en in de zomer werd mijn haar altijd lichter.
Door dat bladeren vond ik de foto terug die ik een tijdje geleden gezocht heb omdat ik die wou plaatsen bij een blogbericht over de aanschaf van mijn hangmat. Er komt van alles bij me op bij het zien van deze foto, verhalen tollen rond en willen eruit, over het gele korte broekje, over een dagtrip van school en ik dat broekje voor het eerst aanhad, over ma die zelf mijn pony knipte (sommige foto's zijn niet geschikt om te tonen), over leren zwemmen in het Brielse Meer vastgehouden door de sterke handen van je vader, maar ook over een vermist kind dat iemand wat later op de dag dood uit het water viste, over mijn opa die diverse kinderen uit het water gehaald heeft en woedend op de niet-oplettende moeders werd, over de grote broer van Hans die ik van een steiger heb afgeduwd en die goddank wel kon zwemmen, over de schande dat dit ventje in een onderbroek van zijn vader terug naar huis moest omdat er verder geen kleren aanwezig waren in hun vakantiehuisje. En nog veel meer, verhalen zijn als kralen aan een ketting en ik word al langdradiger, maar nee, even terug naar de hangmat.
De hangmat op de foto was de aanleiding dat ik, nu ik bijna 60 ben zelf zo'n ding wilde hebben. Hij hing tussen de bomen bij het vakantiehuisje van het vriendje Hans en de sensatie van het gewichtloos wiegen was ik nooit vergeten. Veel te lang heeft het geduurd voordat ik er zelf een kocht. Maar toen ik hem aanpakte van de besteldienst (gekocht via internet, dus extra spannend of je hem wel leuk vindt) kon ik bijna niet wachten om hem op te hangen tussen de bomen in de tuin. Hij hangt bij mij aan een dik sisaltouw wat de sensatie nog extra spannend maakt want dat touw rekt een aardig stukje uit, oe niet bang zijn, vertrouwen op het touw, de knopen, de hangmat ...... gewoon gaan liggen en je overgeven ..... heerlijk voelen hoe de hangmat wiegt tot hij stil hangt. De sensatie slingerde me vijftig jaar terug, ik herkende dit gewiegd worden en voelde me vrij. Een taoïstische ervaring zou ik bijna zeggen.
