Ruim op tijd waren we in Noorden voor Davo's beoordeling en behandeling door Dorit Aharon, dierenarts en orthomanueel therapeute. De kennismaking begon al goed met een: wat een mooie honden.
Mevrouw Aharon wilde Davo graag zien lopen dus we gingen direct weer naar buiten, maar het was lastig om te laten zien hoe Davo loopt, want hij was niet vooruit te branden, er was van alles te ruiken, en hij pieste prompt over de hortensia's. Het maakte mevrouw Aharon niet uit gelukkig.
Davo loopt met zijn voorpootjes heel elegant, kruislings over elkaar heen, wat natuurlijk niet hoort. Zijn achterkant zwaait alle kanten uit, zijn rechterbeen knikt bij de knie met iedere stap, maar het linker achterbeentje ontziet hij. Als hij stil staat leunt hij op zijn rechterachterbeen, het linkerpootje zweeft vaak net boven de grond. Davo's rug loopt in een curve.
Mevrouw Aharon luisterde naar Davo's hart, dat "vergroot" is. Zijn ogen werden zeer "slecht" bevonden. Zijn reflexen werden getest, de ledematen gestrekt en gevouwen, en Davo zijn achtervoeten werden naar achteren gevouwen waarbij gekeken werd of hij weer snel zijn voet naar voren vouwde en normaal op zijn voetzooltjes ging staan. Dat deed hij, maar te traag. Bij vrijwel alle rek en strekbewegingen gilde hij, en mevrouw Aharon strekte voorzichtig en soms zelfs maar een stukje.
Het bekken stond helemaal scheef, en zijn rug was "een zootje".
"Hij moet erg veel pijn hebben" was de zin waar ik naar van werd, en waardoor ik me een slechte hondenmoeder voelde. Nou goed. Daarover later.
Zo'n vijf wervels werden weer op zijn plaats gezet zodat zijn bekken recht stond, maar het vermoeden is dat het grootste probleem in zijn nek zit. Een halsband mag hij niet meer dragen. Davo gilde tijdens de behandeling, bij iedere wervel die weer op zijn plek sprong, zoals Galgo's doen, hoog en "nerve wrecking". Maar een minuutje later stond hij weer blij te kwispelen, pakte het brokje aan dat hem voorgehouden wordt. Een goed teken. Overigens, hij moet een beetje afvallen, maar dat wist ik al. Zijn voer was al gerantsoeneerd omdat hij minder beweging heeft, maar hoe minder hij van mij krijgt, hoe smeriger dingen hij uit de bermen vist en opeet. Ik bespaar jullie de details.
Davo krijgt al maanden een speciale behandeling, hij loopt kort en dan gaat hij weer naar binnen, dan ga ik apart met Jip fietsen. We tillen Davo altijd in en uit de auto, de etensbakken staan hier altijd hoog, dat is dus prima. Nu tien dagen pijnstillers, zodat zijn rug goed ontspant en de wervels niet in de verkeerde stand terugschieten. Over zo'n 18 dagen moeten we hem weer laten zien en hopelijk staat zijn bekken dan nog goed.
Dat knietje dat zo knikt .... als dat niet over gaat (en ik vrees dat dat niet gaat gebeuren) moeten er foto's gemaakt worden, maar dat is vooruitlopen op de zaken. Duimen maar dat Davo geen rare sprongen maakt nu hij pijnstillers heeft, het is soms zo'n clowntje, hij gaat bijvoorbeeld altijd blij springen als hij gepoept heeft.
Waar ik me rot over voel. Ik heb me sinds hij eind april 2010 bij mij kwam zo gefocust op voeding, op beweging, en dat hij raar liep weet ik aan de vermoedelijke ondervoeding (volgens mijn dierenarts, die ook zijn slechtziendheid aan vitaminegebrek weet), of, zoals ook werd geopperd dat hij geschopt of aangereden kon zijn. Per slot van rekening zit ook een van zijn ribben naar binnen gedrukt waardoor hij een deuk in zijn flank heeft.
Nou ja, wat zijn voorgeschiedenis ook mag zijn, door naar deze orthomanuele therapeute te gaan ben ik wat wijzer geworden. Ik wist het gewoon niet dat er een arts in Nederland zit die honden op deze manier weer aardig kan "ontkreuken", zonder operaties, zonder extra trauma's.
Natasja van Dam zei afgelopen dinsdag, nadat ze zelf met haar honden bij mevr. Aharon was geweest, dat eigenlijk alle honden goed bekeken zouden moeten worden voordat ze ter adoptie worden aangeboden. Dat zou inderdaad een heel goed idee zijn, want Galgo's maken zoveel mee, en wie weet hoeveel pijn er stilletjes wordt geleden.
Voordat we weggingen zei mevrouw Aharon nog wat een heerlijke hond Jip was. Jip die lekker rondliep, beetje snuffelde, toen ergens ging liggen wachten. "Relaxt, zelfbewust, nieuwsgierig, een hond die goed in zijn vel zit" en ze liet haar ogen over hem gaan, keek hoe hij liep: "helemaal goed, kijk, zo hoort een hond in elkaar te zitten. Ze zei ook nog iets wat ikzelf ook wel eens gezegd heb: "Spanje zouden ze uit de EU moeten gooien totdat ze dieren normaal behandelen". Een dokter naar mijn hart.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten