Davo.

Het gaat wat beter met Davo. Het lijkt erop of de weekjes rust gecombineerd met de medicijnen hem goed hebben gedaan. Ik vreesde dat hij weer zou gaan piepen als de medicijnen op waren,  maar dat is goddank niet zo. Of hij inderdaad een hernia heeft? Geen idee. Om dat vast te stellen moet er een MRI-scan gemaakt worden, bij De Tweede Lijn waarschijnlijk. Of dat nodig is zal de komende weken moeten blijken, als hij weer pijn krijgt moet er in ieder geval iets gebeuren.

We doen kalm aan, kleine stukjes lopen, en ik pas goed op dat Jip niet in de buurt van Davo wild gaat lopen doen.
Davo is vrolijk, heeft gisteren zelfs een tijdje buiten in de zon gelegen, eet goed, is vandaag meegeweest in de auto (op een enorme grote stapel dekens/dekbedden), ging prima, hij lag languit te slapen. Davo is dol op autorijden. Hij mag niet zelf in en uit de auto springen, hij wordt getild en vind dat allemaal prima.

Jip is een beetje verwaarloosd, door het slechte weer fiets ik niet veel met hem, en de kleine stukjes wandelen vind hij ook niks. Soms krijgt hij compleet de kolder in de tuin, de arme ziel.

Vandaag naar een nieuwe fiets wezen kijken, en bij de proefrit liep Jip naast me, en ik zag gewoon dat hij er zin in had, zijn staart helemaal blij in de hoogte. Nee, niet die fiets van de foto.

Onderstaande foto's heb ik vanmorgen gemaakt, op het moment dat ik met de honden naar buiten wil, Davo kijkt niet op of om, laat me lekker roepen, maar dat is geen nieuws, vanaf dag 1 dat hij hier is heeft hij de instelling: ik weet wat ik heb, en niet wat ik krijg. Hij moet eerst bedrijvigheid zien, halsband om, sleutels horen rinkelen (het liefst van de auto!), dan gaat hij een beetje om zich heen kijken ...... uitrekken, en dan loopt hij voorzichtig mee, alsof hij bang is dat in de tussentijd iemand anders op zijn heerlijke dekbedje gaat liggen.
Jip kan die traagheid niet geloven, die is zo blij 's morgens, hij gaat klem tegen mijn benen aan zitten, en kijkt aldoor naar me omhoog alsof hij wil zeggen: laat hem, laten we samen gaan. En natuurlijk doe ik dat soms.