Ik overdreef dus echt niet, toen ik zei dat de slakken mijn huis opeten, vanmorgen zaten er weer een hele zooi, en ik maar voorzichtig met een zacht stoffertje die kleine dingetjes verwijderen, want ze gaan gauw stuk en dat wil ik niet op mijn geweten hebben.
Soms vind er eentje die zich in de winter verstopt heeft op de zolder, of ergens op het plafond van de badkamer vastzit. En als ik zeg 'vastzit' dan bedoel ik dat ook echt. Je moet ze er bijna afbreken, en hoe langer ze er zitten, hoe brozer het huisje wordt.
Een tijdje geleden vond ik er eentje in huis die helemaal ingedroogd was, helemaal onderin zag ik nog een donker vlekje waar de slak moest zitten.
Ik was benieuwd, zou zo'n slakje dat daar maanden en maanden zit nog leven? Naar buiten, naar de waterton, waar ik de slak onder water hield, en ik kon mijn ogen bijna niet geloven, maar daar kwam langzaam de slak tevoorschijn, de oogjes op steeltjes in de rondte zwaaiend, blij met het hervonden leven. De compostbult leek me een goed plekje voor hem/haar, had hij/zij lekker veel te eten (wie weet zijn die slakjes op mijn ramen wel allemaal nakomelingen van dit slakje).
Spijt? Welnee, ik ben zuinig op alles wat leeft. Met een klein voorbehoud voor wespen. En met een groot voorbehoud voor vliegen, teken, vlooien. Waarom die beesten ooit zijn uitgevonden? Slaat echt nergens op Lieve Heer. Of Darwin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten