Troostende sterren.

'Als je niet kunt slapen, vannacht zijn er per uur honderden sterren die vallen', zei mijn vriend. Hij stond er heel blij bij te kijken, alsof het een buitenkansje was om slecht te slapen.
Toch, mijn nieuwsgierigheid was gewekt en tegen de tijd dat ik naar bed wilde gaan (rond middernacht) stapte ik even naar buiten, kijken of het helder was en of er inderdaad wat te zien was. Ik zag een prachtige heldere hemel, vol sterren, de melkweg, maar geen vallende sterren.

Aan de overkant van de weg begonnen de honden van de buren te blaffen en even later hoorde en zag ik ook de buurman die bijzonder ongepast even een sterke lantaarn op mijn huis zette. Ik stond stil te wachten tot dat lawaaierige circus naar binnen was en keek weer naar boven, 'flits' zag ik, en ik geloofde mijn ogen bijna niet, maar enkele seconden later zag ik al de volgende vallende ster.

Eerst telde ik ze, maar daar stopte ik mee, zoveel zag ik er. Ik kreeg een zere nek en ik werd koud maar ik vond het moeilijk om naar binnen te gaan, ik werd zo kalm van het kijken naar die sterren en voor het eerst vandaag was ik rustig in plaats van somber. Het was troostend en geruststellend om in de kou, door niets meer gestoord, te kijken naar die onmetelijke ruimte, en telkens verrast te worden door de vallende sterren.

Omdat ik ging rillen ging ik naar binnen, zette water op voor een kruik maar had niet veel geduld, zodra het water warm genoeg was vulde ik de kruik, sloeg een deken om me heen met de kruik voor mijn lijf, stapte weer naar buiten: 'flits, flits, flits' zag ik direct.
Ik keek omhoog tot mijn nek zeer ging doen en ik begon een plannetje te bedenken, ik wilde een groot stuk karton pakken en daarop gaan liggen om nog een tijdje te kunnen blijven kijken maar dan zonder nekpijn ... een deken, de kruik, een kussen ... maar ja, er lag ook een dun laagje sneeuw ....... kortom, lafjes gaf ik het plan op, bang om buiten in slaap te vallen. Dat overleef je volgens mij niet met deze temperaturen.
Als om mijn laatste restje twijfel over dit plannetje weg te nemen zag ik dat mist over het dak van mijn huis kwam rollen en binnen no-time verdween het prachtige uitzicht op de hemel. Slechts hier en daar zag ik nog een helder stukje hemel.

Ik ging naar binnen waar mijn thee steenkoud was geworden. Toch dronk ik het op, ging mijn tanden poetsen en viel wat later veilig in mijn eigen bed in slaap.