Voor mijn hartsvriendin Maartje, die misschien alleen maar last heeft gehad van de hitte, en niet de fraaie luchten heeft kunnen zien, heb ik de afgelopen dagen foto's gemaakt. Ik plaatste de foto's gisteren of eergisteren.
Maar ik nam er gisterenavond nog een paar. Van het moment dat het nog mooi blauw was en net voordat de zon afscheid ging nemen. Al snel kwamen de regenwolken, overigens zonder verkoeling te brengen. De hitte hing als een dikke slecht in te ademen brei tegen de plafonds, tegen het dak. Ramen en deuren stonden tegen elkaar open, maar de lucht kwam niet in beweging. Alleen het tikken van de ongelukkige vliegen die binnen tegen de ramen vlogen was te horen. Af en toe vielen er wat grote kletsende druppels uit de hemel, en rond twee uur vannacht weerlichtte het een paar maal. Ik telde: er zaten meer dan twintig comfortabele, rustgevende seconden tussen het lichten en het rustige rommelen in de hemel (het inslaan in de bomen hier vlakbij heeft mijn basis ietwat aan het wankelen gebracht). Toen vond ik het ook wel tijd om naar bed te gaan trouwens, alle deuren sluitend, de hitte opsluitend tot deze morgen.
De laatste twee foto's zijn van deze ochtend en terwijl ik ze maakte hoorde ik het stemmetje van Thea, een fotografe die ik op mijn verjaardag dit jaar ontmoette, ze vertelde het een en ander over foto's maken, over fototoestellen die goed voor beginners zoals ik waren en ze voegde er wat afkeurend aan toe: er zijn mensen die maken van elke scheet, van iedere zonsondergang een foto. Ik zei toen: ik hoor bij die mensen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten