George Clooney

Het sloeg vandaag opeens toe, het verlangen. Ik weet het, het lijkt wat afgezaagd, iedereen houdt van George Clooney, maar toch niet zo als ik. 

De krant lag open op tafel, af en toe las ik een stukje terwijl ik eten kookte. Simpel eten, boerenkool, dus tijd zat om te lezen. Ik sloeg een blad om en daar stond hij, met dat kleine glimlachje om zijn mond, relaxed tegen Jennifer Lopez aan te leunen. Een beetje langer haar dan op onderstaande foto. Opeens verlangde ik naar de tijd dat je als puber ongestraft tientallen foto's van je idolen op de muren van je slaapkamer prikte. Even voelde ik het zoals toen, die dwaze verliefdheid bij het zien van iets onbereikbaars, iets moois. Vroeger waren dat de Beatles, nu sloeg mijn hart even over van George Clooney. 

Later zat ik op mijn knieën te worstelen met een glanzend stofje dat ik op de markt heb gekocht, daar wil ik mijn gordijnen mee verlengen zodat ik geen last meer heb van tocht in mijn werkplaatsje. Ik propte een kussen onder mijn gevoelige knieën, knipte geduldig de stof op maat en dacht weer aan George. Geïnspireerd door het glanzende stofje dacht ik aan zwijmelmomenten die ik nooit mee zal maken. Ken je die scène uit de film Notting Hill dat Julia Roberts samen met Hugh Grant uit een limousine stapt? Hij in een smoking, een rode loper, flitsende fototoestellen van de pers? En dan Julia, een glimlach van oor tot oor, haren opgestoken, uit die auto stappend, ondertussen de fraaie zijden stof van haar jurk bijeen houdend. Ze is gelukkig, met die jurk bedoel ik, want die Hugh Grant blijft een rare slijmbal, zelfs in de film.
Stel je voor dat je zo'n moment in het echt mee zou maken, jong en zonder zere knieën, en dan niet met Hugh Grant maar met George. 

En welja, George zou natuurlijk voor me vallen als een blok, want ik ben erg leuk. 

Om nog maar eens een goed moment in een film te noemen, The Thomas Crown Affair, over een kunstroof, ken je die film? De scene die ik bedoel is deze: Pierce Brosnan ligt naakt op zijn buik in bed, armen ontspannen onder zijn hoofd, op zijn rug ligt de net zo naakte Rene Russo, ze praten. Ik zou de hele film vergeten zijn, was er niet continu die sexuele spanning en zwoele blikken tussen die twee zijn geweest, met als kers op de taart dat moment dat ze beiden ontspannen naakt liggen te zijn. 

Toch, als ik een van die momenten zou mogen kiezen, dan ging ik het liefst met George op pad, ik in zo'n zijden jurk. En ach, nu ik toch aan het fantaseren ben, waarom zou ik dan ook niet even naakt op George zijn rug mogen liggen?