Sinterklaas.

Hij is al lang weer weg heb ik begrepen. Wat rest zijn de in dunne aluminiumfolie ingepakte chocolade sinterklazen die in de uitverkoopbak liggen, samen met wat overgebleven chocoladeletters. Even dacht ik aan het uitpakken van zo'n sinterklaaspop, aan het knappen van dunne chocolade tussen je tanden. Meer lucht dan chocolade en toch fijn om te krijgen. Maar goed. Ik moet nu ik geen suiker mag eigenlijk niet over chocolade schrijven.

Sinterklaas gaat al jaren langs me heen, Peet geeft er niet om (Piet wel, maar dat is een ander verhaal). Ik ben al jaren geleden, nadat we een relatie kregen en na een aanvankelijk goed bedoelde surprisestart inclusief wat traditiegetrouw 'valse' gedichten, er ook maar mee opgehouden. Voor Sinterklaas moet je misschien of kinderen hebben of kind zijn.

Ik ben ooit heel jong uit mijn Sinterklaas-dromen geholpen, ik was het jongste meisje 'op de trap', twee oudere zusjes, twee oudere buurmeisjes en buurjongen. Het was vechten tegen de bierkaai. Toch hield ik het vol: "Hij bestond WEL!". Ik was toch niet achterlijk zeker. Mijn vader en moeder zouden die cadeau's hebben gekocht? Nee, ik wìlde het niet geloven.

Sinterklaas kwam en zette een grote zak onder aan de trap. Zie je wel! Het uitpakken begon. Een groot pak waar mijn naam op stond zag ik liggen en ik kon niet wachten tot ik het kon open maken. Toen dat eindelijk mocht was mijn teleurstelling groot toen ik een gedichtje tegenkwam dat eindigde met de woorden: geef dit pakje nu door aan Marijke. Oh om dat pakje te overhandigen ...... ik heb het er nog moeilijk mee, haha. Maar ook Marijke moest na een laagje afgepeld te hebben, een gedicht te hebben gelezen, het pak doorgeven, en ook Hennie en zo kwam het weer bij mij terecht, voor eventjes. Zo ging dat bij ons thuis, het duurde even voor je je cadeau's kreeg. Soms liet het gedicht ons het hele huis doorzoeken, overal vonden we aanwijzingen om weer ergens anders verder te zoeken, wat een rare sinterklaas.

Sinterklaas bleek toch gewoon mijn pa te zijn. Hij stelde ons geduld zeer op de proef, liet ons zoeken, doorgeven, voorlezen, van alles. En weet je, die cadeau's die we uiteindelijk kregen ben ik (bijna) allemaal vergeten (sorry ma), maar die zoektochten door het huis, de spanning, die ben ik nooit vergeten. Conclusie: Sinterklaas bestaat, dankje Sinterklaasje!