Soms hoor ik een bericht waar ik somber van word. Walvisjacht gefinancierd met geld dat bestemd is voor de tsunami-slachtoffers bijvoorbeeld. Dankzij het internet worden snel enorme groepen mensen gealarmeerd over dit soort praktijken, dat scheelt dan weer, voel ik me iets minder nutteloos en nietig.
Gisteren zat ik in de auto, reed rustig door het groningse land, zag een grote groep kraaien verderop op de weg zitten. Ruim op tijd vlogen ze op. Ze zijn slim, je ziet zelden een kraai als verkeersslachtoffer. Ik speel vaak een spelletje in mijn hoofd, een reïncarnatiespelletje. Dat komt omdat ik, toen ik heel jong was, dacht dat reïncarnatie-theorie inhield dat je als dier terug kon komen en dat je, al naar gelang je gedrag in dit leven, een dier kon 'kiezen'. Ik koos toen acuut een vogel uit, de zwaluw. Dat leek me wel wat, tot ik ging beseffen dat ze niet voor niets swallow in het engels heten. Ze swallowen de godganse dag insecten naar binnen. Hm, dat vond ik toch een iets minder leuk idee. Toch, dat snelle vliegen door de lucht, dat ranke modelletje, zo'n wit buikje, tot laat in de avondzon leuke geluidjes maken terwijl je voor de lol nog wat rondscheert, buikje goudkleurend in de ondergaande zon .... het kan een stuk slechter.
Na de zwaluw meende ik dat het misschien mooi zou zijn om een meeuw te zijn. Lekker veel aan de zee, beetje schreeuwen, brutaal rondstappen, zweven boven de duinranden, dobberen op de golven. Nee, weer haakte ik af bij het idee wat een meeuw eet, bovendien vind ik meeuwen vaak chagrijnige egoïstische ruziezoekers.
Weer later dacht ik aan een duif. Trouw, gezellig rond roekoeënd statten (in de stad rondlopen), verre reizen maken, beetje graan eten. De duif was vroeger belangrijk, bracht boodschappen over, zelfs nog in de tweede wereldoorlog werden duiven gebruikt. Picasso tekende en schilderde ze continu, die zag de schoonheid van de duif. Maar de duif heeft vele vijanden, met bovenaan de lijst de mens. Duiven worden vergast, afgeschoten, en dat allemaal omdat de mens een raar wezen is. We voeren de duif en als er te veel komen noemen we het 'stadsratten'. Tja. Dus ook maar geen duif.
Ooit zag ik raven vliegen, in Engeland. Vond ik geweldig. Maar weer, .... het menu. Nee, als ik als vogel zou reïncarneren zou het het liefst een graanetertje zijn. Een bescheiden musje, een groenling misschien?
Maar het blijft dollen natuurlijk, ik kom niet terug als vogel, want alleen de heel goeie mensen mogen als vogel terugkomen, die mogen voelen hoe het is om te vliegen. Sommige mensen weten het nog, die dromen van vliegen, zoals ik altijd van reizen droom. Gek eigenlijk, mensen dromen nooit dat ze een walvis zijn. Stel je voor zeg, zwem je in die oneindige oceaan, communicerend met fraaie geluiden die honderden kilometers ver te horen zijn, machtig en prachtig, dat ben je. Levend barend, ook dat nog. Hm, terwijl ik het zo opschrijf verlang ik naar het gevoel van water op mijn huid, nee, niet de douche, maar het gevoel van naakt in de zee zwemmen. Heb je dat wel eens gedaan? Het is een onthutsend ander gevoel dan met een badpak zwemmen. Goh, kies ik toch opeens voor de walvis, dus als reïncarnatie bestaat ........ Mensen, wel de petitie tekenen hoor, stel je voor dat ze op me schieten ! (http://www.avaaz.org/nl/japan_disaster_funds_whaling_b/?tta).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten