De laatste dag van het jaar. Het regent bijna traditiegetrouw. In de verte klinkt het zware geschut van mortieren. Oh nee, gelukkig niet. Het is het carbidschieten dat traditioneel hier door de plattelanders in ere wordt gehouden. De lucht is vol van lawaai, alsof iedere seconde ergens in de plaatsen rondom ons wat rotjes of zo'n carbid-bus wordt afgeschoten. Soms klikt het als een zware ontploffing. Arme dieren overal.
Mijn honden geven er niet zo om, al is het verdacht dat Jip dicht naast me ligt in plaats van op zijn plekje naast Davo, op de bank.
Het de hele dag, soms weken van te voren al 'knallen' schijnt voor veel mensen erbij te horen, al vind ik dat het vuurwerkgebruik aardig uit de hand is gelopen. Als ik zou kunnen kiezen uit naar ergens groot vuurwerk gaan kijken of het ongecontroleerde afschieten zoals nu gebeurt, nou, dan wist ik het wel. Dan kon mijn oudste zus ook eens gaan kijken naar een vuurwerkshow, want nu blijft ze altijd binnen om twaalf uur, uit angst. En niet onterecht. Mijn eigen ervaringen: mijn haar heeft ooit in de fik gestaan omdat iemand vuurwerk uit het raam boven me gooide, en als kind hand in hand wandelend met mijn moeder gooide jongens een rotje naar ons, dat in mijn moeders hand ontplofte, net naast mijn oor. En hoeveel vuurpijlen vlak voorbij zijn gescheerd in de afgelopen jaren? Ontelbaar. Mazzel gehad, niks gebeurd verder, maar toch.
Geef mij maar een vuurwerkshow, EN het geluid van de schepen om 12 uur, dat vind ik nog steeds het mooiste.
Graag had ik een geluidsfragment ingevoegd om te laten horen hoe de boten klinken in Rotterdam, als ze allemaal hun scheepshoorn laten horen om 12 uur oudejaarsnacht. Maar dat geluidsfragment heb ik niet. Als er ergens iemand is die het vannacht voor me wil opnemen, graag.
Drie oude foto's van de Maashaven vond ik op het internet. De eerste is van Thomson, waar opa Schot werkte. De laatste, en recente foto is van zo'n vuurwerkshow. Nou zeg nou zelf, wat is er mooier?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten