Pompoen.

Ik kreeg een paar plantjes van een buurman, een heel platte pompoensoort zei hij erbij, maar hij moest wel op een warm plekje gezet worden want het was een 'spaanse' soort. Eentje zette ik in de kas, en een ander bij mijn moeder in de tuin, en beide plantjes gaven enorme absoluut niet platte vruchten en legden hun enorme blad door de gehele kas/tuin. De kas werd op een gegeven moment zelfs bijna jungle om te zien en ik moest diverse keren enorme stukken van de plant afhalen. Hij bleek het ook in de tuin bij ma bijzonder goed te doen. Er lagen tientallen pompoenen door de hele tuin, maar ze werden alle als ze klein waren al aangevreten door de slakken. Twee spaanse pompoenen en drie of vier hollandse kon ik uiteindelijk oogsten, ongeschonden. De spaanse zijn wat lichter van kleur dan de doorsnee pompoen, en hij schijnt wat zachter van smaak te zijn. De pompoen die uit de kas kwam is niet te wegen want mijn weegschaal gaat maar tot 10 kg. De andere die in de tuin bij mijn moeder groeide is wat kleiner, een kilo of 8? Zoiets. 

En wat doe je moet zo'n enorme pompoen? In de vriezer? Geen zin in. Ik overlegde met mijn zwager, de zwager die graag kookt, en hij vond het een leuk idee om een pompoen-etentje voor de familie te organiseren. Ik stuurde een mailtje in de rondte met de vraag wie er wilde komen helpen opeten. 

Vandaag bakte ik een test-pompoencake. 

Een van de recepten die ik wilde proberen had ik gevonden op een halloween-site en was wat cryptisch omschreven, wat het extra spannend maakt, maar goed, boter, suiker, zelfrijzend bakmeel, zaadjes van een vanillestokje, drie eieren, en wat melk. Hoe moeilijk kan het zijn? 

Eerst sneed ik een plak van de bovenkant af. 800 gram had ik nodig, dat bleek de helft van de plak die ik had afgesneden. De zachte prut haal je er met een lepel af. Je snijd de pompoen in stukjes. Kleiner dan dat ik gedaan heb is handiger, denk ik, want nu was de cake zo grof dat hij wat uit elkaar viel. Toch bleef het een mooi bakseltje. Goed. 90 gram boter, 90 gram fijne suiker, zaadjes van een half vanillestokje, 100 gram zelfrijzend bakmeel, 3 eieren, wat lepels melk. 

Ik deed de suiker in een kom en roerde daar de zaadjes van het vanillestokje door. De boter moest op kamertemperatuur zijn maar bij mij kwam het zo uit de koelkast, ik sneed en prakte de boter door de suiker, roerde het mengsel door de blokjes pompoen. Strooide de bakmeel erover, mengde weer, en voegde als laatste de losgeklopte eieren erdoor. Ik vond de melk niet nodig, de 'brei' zag er al wat te nat uit, maar deed er na wat dubben toch 1 lepel bij. 35 minuten in de oven op 180 graden was te kort, ik deed er 10 minuten bij en toen was de cake nog vrij licht. Voorzichtig af laten koelen want bij mij plofte de cake in elkaar, komt ook omdat ik perse een foto wilde maken. Stom. 

Karel en Hen, ma en ik hebben de cake geproefd, warm gegeten, was erg lekker en zal zeker nog lekkerder zijn met een zelfgemaakte chocoladesaus en een bolletje ijs. Deze cake wordt zeker onderdeel van het menu dit weekend. Nog 10 kg pompoen te gaan!