Wiegend, warm weer, bladeren van de bomen ruisend in de wind, schaduw en zon, biertje, beetje denkend aan waarom die herinneringen van vroeger zo'n glans hebben. Alsof niets meer die momenten kan evenaren.
Terwijl, het is dit moment, nu, wiegend in die hangmat, die waarde aan het leven geeft.
Het is de waarde van de jeugd die de herinnering zo groot maakt, maar, het is niet eerlijk.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten