Avond
Avond, het licht neemt afscheid. Fred en ik lopen nog een rondje, zijn vel glanst als goud in het late zonlicht. Lange schaduwen. De geuren van het land roepen heimwee op, vormen een klont in mijn borst die me huilerig maken, onbegrepen heimwee want ik weet niet wat .... Ik kijk over het land, zoek naar herkenningspunten, zie in de verte het rode dak van mijn huis, en ook de maan, het olieblauw worden van de lucht. Merels, en in de verte het vreemde roepje van de Koningskwartel. Drie kwartier, dan zijn we weer bij huis. Ik loop de tuin nog even in, zie de kersen die nu zo dik zijn dat ze gaan scheuren. Het trapje op, plukken. Geluk aan een boom. Rijkdom. Handenvol prop ik in mijn zakken, in mijn mond, en terwijl ik eet, pitten spugend en mond vol sap, strompel ik door het ongelijke gras van de tuin, wegzakkend in de zachte mollengangen. Het is al erg duister onder de bomen en ik merk dat ik bijna in trance raak, etend, strompelend zonder te zien waar ik loop. Dan ben ik thuis, ik maak een foto van de ondergaande zon en van de clematis die ik van Maartje heb gekregen. Even denk ik nog om terug te lopen, nog meer kersen te plukken, maar ik zie er van af. Binnen mauwt de kat, de pootjes op de ruit van de deur. Ze mag niet naar buiten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten