Het is een mooie dag die begon met een slome ochtend. Een vreemde ochtend ook omdat ik voor het eerst sinds maanden ongewoon laat ben opgestaan. Ik nam de tijd, at rustig mijn noten met yoghurt en ging daarna wandelen met Fred. Ook daar nam ik mijn tijd voor, langzaam lopend, af en toe een stukje fietsend. Fred snuffelde aan en ik keek naar een klein en hartstikke dood muisje op het schelpenpad.
Terwijl ik stil over het veld uitkeek hoorde ik achter me op het beton van een inrit de krassende nagels van een wegsprintende haas. Snelle hoge pootjes. Fred en ik keken hem na.
Wolken, veel wolken. Ik maakte wat foto's, mailde er eentje direct door naar Simone, gewoon omdat ik veel aan haar denk en ik bijna niet kan geloven dat Pimmie er niet meer is.
Freddie ging pootjebaden. In het bruinige water staand, af en toe een slokje nemend, ogen dichtgeknepen tegen het scherpe licht. Ik maakte foto's, en zond ze naar mijn blog (een andere, ouder dan deze, ik moet mijn instellingen veranderen!).
Wolken, veel wolken. Ik maakte wat foto's, mailde er eentje direct door naar Simone, gewoon omdat ik veel aan haar denk en ik bijna niet kan geloven dat Pimmie er niet meer is.
Freddie ging pootjebaden. In het bruinige water staand, af en toe een slokje nemend, ogen dichtgeknepen tegen het scherpe licht. Ik maakte foto's, en zond ze naar mijn blog (een andere, ouder dan deze, ik moet mijn instellingen veranderen!).
Zittend op nat gras, de optrekkende nattigheid en kou een link makend naar lang geleden. Ik negeerde de nattigheid. Ik wilde daar wel altijd blijven zitten, de tijd stilzetten, kijken en luisteren naar de vogels. Mooie geluidjes van de wind die speelde met de stevige maisbladeren.
De foto is op een eerder tijdstip gemaakt. Yardan en Fred.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten