Cake.

Tweede Paasdag. Ik ben laat opgestaan, wat betekent dat het volgens de dit weekend ingegane zomertijd al over negenen is. Het dagelijkse ritueel begint, badkamer, aankleden, waterkoker aanzetten, vogels voeren, honden de tuin in laten.
Een maatbeker vul ik met vogelvoer en ik loop de tuin in, niesend want ik heb óf een allergieaanval van hier tot gunter, of ik heb een verkoudheid opgelopen. Jippie rent terwijl ik de tuin doorloop naar het gedeelte waar alleen de vogels en de vossen toegang hebben. Bij het hek laat ik Jip even achter. Ik strooi op de plekken waar de fazanten het ijs al van de grond hebben gekrabbeld, en boven mijn hoofd hoor ik het opgewonden ritselen, de eerste vogeltjes.
De wilde hyacinten komen voorzichtig door de bevroren aarde heen, dapper. Krokussen en sneeuwklokjes liggen plat op het bevroren gras, die hebben de moed grotendeels opgegeven. Toch lijkt er vandaag veel lente in de ochtendlucht te zitten.

Jip slentert naast me, zijn sterke soepele lijf glanst in de zon. Binnen droog ik zijn voetzolen af, Jip is er aan gewend maar hij houdt er niet van. Liever loopt hij slinks direct door naar de kamer, uit zijn ooghoeken mij in de gaten houdend en bereid om snel en onderdanig terug te komen, want nog erger dan voeten schoonmaken vindt hij mijn boosheid.
Hij leunt zwaar en warm tegen me aan terwijl ik zijn poten een voor een optil en loopt dan een pasje bij me weg. Ik geef hem een klopje op zijn bil: "ga maar". Even slingert zijn staart een stukje van links naar rechts en dan is hij weg. Ik hang de handdoek weer over de mand met haardhout, doe mijn klompen uit (voorzichtig om mijn hechtingen te sparen) en loop naar de keuken. Eerst thee. Tijdens het water opschenken stoot ik mijn moeders tulband-vorm van het aanrecht en kletterend vliegt het ding over de tegels.
Ik raap hem op, streel even de vele deukjes die er al inzaten.
Mijn moeder is vandaag heel dicht bij me, voel ik. En niet zij alleen.

'Eten koken is liefde' zei ik gisteren tegen mijn vriend, die daar wat verbaasd op reageerde. Toch denk ik dat. We keken ondertussen naar een programma waarin voor elkaar gekookt werd, koks elkaar's toetjes beoordeelden. Custard werd gekookt, eiwitten geklopt, cakes in laagjes gestapeld, ik kon bijna de geur ruiken.

Mijn moeder heeft een periode gehad dat ze heel veel cakes bakte, snel en gemakkelijk. Eenmaal verbaasde ze me doordat ze tijdens een verhuizing nog snel even een cake in de oven gooide. Iedereen liep rond, het leek of ieder kind, schoonzoon of kleinkind was komen helpen. Er was nog van alles te doen en mijn moeder en ik waren in de keuken bezig. Tussen het inpakken door bakte ze een cake.
Mijn ouders verhuisden toen naar het huis dat mijn vader nog af moest bouwen. Een groot deel van de inboedel moest opgeslagen worden. Een buur leende een boerenkar, en de meeste spullen gingen alvast weg, die zouden een tijd in een boerenschuur opgeslagen blijven staan. Het huis werd leger, en de spanning van loslaten en verwachtingen hoorde je in de voetstappen van de sjouwende mensen, in de aanwijzingen, in het ongetwijfeld nu en dan schelden als iemand zich stootte of zeer deed. Mijn vader zal ongetwijfeld veel verantwoording en spanning hebben gevoeld.
Maar vanuit de keuken kwam de geur van versgebakken cake.
Wat later kon het fornuis losgekoppeld en werd van de muur weggetrokken, een dode muis lag in het stof.

Veel later bedacht ik pas dat dit cake-voorval tekenend voor ons familieleven was. Op al die duizenden momenten in je leven waarin je je onzeker voelt, of waarin dingen gebeuren die je liever niet had meegemaakt, voelde je in je kern dat daar altijd de stabiliteit was van onze moeder met dat vrolijke stabiele karakter. Die sterke vrouw die ondanks dat ze heel wat had meegemaakt, haar pad volgde. Ik heb altijd veel van haar gehouden en ik bewonderde haar om haar energie en kracht. Misschien had ik dat wat vaker moeten zeggen, denk ik nu.

Zojuist stond ik weer met de cakevorm in mijn handen te draaien en trok ik de koelkast open, waar ik helaas nog slechts één ei vond. Ondertussen draait een youtube-filmpje hoe je een cake moet bakken. Het begin is er.
Ik wens jullie allemaal een fijne Tweede Paasdag. Ga naar buiten, de zon schijnt. Of bak een cake.