Warm water.

Als er iets verbouwd moet worden in je huis, of gesloopt of vervangen, zit het meestal allemaal tegen. Vandaag, oh groot wonder, zat het mee.

Al een tijdje zit ik met warmwater-problemen. De badgeiser lekt en moet eigenlijk weer gerepareerd worden, voor de honderdduizendste keer. Ieder jaar wordt hij nagekeken, en toch is er regelmatig iets mis met het ding. Ditmaal was de geiser lek, wat ik niet had gemerkt omdat het water liefdevol was opgenomen in het geiser-omhullende kastje. Ook had ik al een tijdje ongewenste warm-koud wisselbaden. Een dag of tien geleden had ik actie ondernomen en de service-lijn gebeld. Een monteur kwam, keek, en zei: die is kapot, er moet een nieuw onderdeel besteld. Hij vroeg, waarom gooi je het ding niet weg en sluit je de hele zaak niet aan op je cv-ketel?
Ik had er geen antwoord op, waarom eigenlijk niet? Het leek hem simpel, hij wees op de aftimmering waarachter de leidingen vermoedelijk lagen, die aftimmering moesten we 'even' zelf weg halen. Eerlijk gezegd zag ik het mezelf niet allemaal 'even' doen.

Peter hielp me dit weekend met beslissen: Nieuwe geiser of de hele boel aansluiten op de cv. Aangezien we zelf dit huis voor een groot deel gebouwd hebben, weten we waar de leidingen liggen. Of toch niet? We kwamen er niet uit, wisten niet meer wat we 'toen' precies bedacht hadden, beslisten dat we maar gewoon een nieuwe geiser zouden laten aanbrengen, dat was het eenvoudigst.

Deze morgen belde ik naar de Gasservice of er een offerte gemaakt kon worden, en ik moet zeggen, de offerte-maker kwam vrijwel direct. Een warme stevige handdruk, prettig. Als een beer een aardig dier was en een warme handdruk zou kunnen hebben, wel, dan had hij zo'n handdruk.
De man keek naar de geiser, vond dat hij nog wel gerepareerd kon worden, want wist ik wel wat een nieuwe kost?
- Ja, een beetje wel, 500, 600 euro?
'Nou', hij hield zijn hoofd schuin en trok een afkeurende onderlip: 'je bent gauw 600 euro kwijt voor zo'n ding, en dan nog materiaal, een paar manuren, een nieuw pijpje op het dak met een grotere diameter, en dat allemaal terwijl je ook nog een cv-ketel hebt met een warmwatervoorziening.' Ik stond er een beetje lullig bij, ik wist het even niet meer.
Hij ging door het huis lopen, schroefde een afdekplaat van de muur af waarachter de leidingen ook lagen, mompelde dat het wel heel lastig was om nieuwe leidingen, van het punt waar de geiser hing, naar de cv-ketel te leggen. 'Want in het zicht wil je niet'? vroeg hij nog. 'Nee', zei ik stomverbaasd, want wie wil dat wel?

Ik wist opeens heel zeker dat bij het uitbouwen van het oude huisje al rekening was gehouden met het feit dat die geiser geen eeuwig leven had, dat er ergens een extra (nu nog loze) leiding was aangelegd die redelijk eenvoudig op de cv-ketel aangesloten kon worden om de rest van het huis van warm water te voorzien en die informatie gaf de gas-man nieuwe energie. Hij was niet te stuiten, kroop zelfs half onder de vloer en uiteindelijk stonden we naast elkaar, hij op een tafel, ik op een trapje, ergens de betimmering weg te slopen.
Ik waarschuwde hem dat mijn vriend meubelmaker was en overal 'blinde' sluitingen maakte. Het weerhield hem niet, integendeel, hij vond het leuk om 'de puzzel' op te lossen. En ja hoor, bingo, we schoven plankjes van de zoldervloer, trokken een lat weg en vonden en begrepen het leiding-stelsel waarlangs redelijk eenvoudig nog een warm-waterleiding gelegd kon worden.

Uiteindelijk stond de man stoffig maar triomfantelijk grijnzend voor me: 'zie je wel dat het kan, kost je een driehonderd euro en dan ben je van die geiser af, scheelt ook ieder jaar in de service-kosten'.
Hij belde en maakte gelijk een afspraak met een van de monteurs, donderdagmiddag komt deze al de geiser wegslopen en hij zou de man alvast instructies geven, vertellen hoe het leidingwerk aangesloten moet worden.

Je mag zo'n man natuurlijk niet zoenen, maar in mijn hart wilde ik het wel. Goh, gewoon op zo'n grijze saaie regenachtige dag een aardige man ontmoeten die het beste voor heeft met jou, je portemonnee en je warmwatervoorziening. Ik bedankte hem bij het weggaan hartelijk voor zijn inzet en het oplossen van een lastige puzzel.
'Leuk toch, ik hou trouwens ook van die japanse puzzels' zei hij nog terwijl hij, zijn warme berenhand in een groet opstekend, naar zijn auto liep.