Wat een benauwd nachtje was het en vandaag wordt het zelfs warmer dan gisteren, als de voorspellingen kloppen. Ik zette gisteravond alle deuren wijd open en ging bij de honden in de huiskamer liggen, daar was het het koelst. Via de openstaande deuren kwam af en toe het auto-geraas van langsscheurende jongelui, bonk bonk bonk de muziek, die ik daarna hoorde uitsterven.
Jip vond het erg gezellig dat ik zo dichtbij ging slapen, hij legde zijn grote zware hoofd op mijn schouder, blies zijn warme adem in mijn nek, zuchtte diep van geluk. De logé (Rusty) dribbelde op haar korte beentjes wat heen en weer, ging toen ook liggen.
Een paar maal was er voor Rusty en Jip reden om te blaffen. Parel kwam af en toe binnen via het keukenraam en vluchtte weer voor Rusty. De honden van de buren waren volgens mij buiten, want ook voor hen stond ik een keer op toen ik hoorde blaffen, telde mijn eigen honden, alles lag nog veilig op de bank. Ik stond uiteindelijk op, half drie, ik voelde de koelte van de nacht nu in het hele huis, deed de deuren dicht, ging naar mijn bed waar ik nog een uurtje of wat sliep.
Tegen zeven uur liep ik samen met Rusty (Jip en Davo kwamen niet van de bank af) naar mijn moeder om daar alles open te zetten. Ik voelde toen ik binnenstapte dat het meeviel, het wordt er nooit zo warm en benauwd als in mijn huis.
Ma lag op bed, (Tine, ben jij daar?) Ik riep 'ja'. Ze begon te praten, ik hoorde 'insecten' en 'wel vijftig' maar ik negeerde haar even, deed eerst alle deuren en ramen open en stapte toen haar slaapkamer binnen waar ze onder een laken lag, het dekbed weggepropt tegen de muur achter haar. Ze sprak over een droom die ze had gehad, dat ze water moest halen, dat ze aan een deur kwam en ze binnen werd gevraagd, de man stond met een groot vergiet vol, of was het een kom? maar ze stapte weer weg met het water, wetend dat ze die moest brengen naar ..... maar ze beloofde straks terug te komen voor koffie. Ze kon het nooit meer terugvinden, ze had zoveel straatjes doorgelopen ...... Ze was blij dat ik was gekomen, nu kon ze die onrust van dat huis en die man terugvinden eindelijk loslaten.
Ik luisterde naar haar stem, dik van de slaap. Ma lag met een arm omhoog, de rug van haar hand op haar voorhoofd, met de ogen dicht te vertellen. Ik hing een beetje tegen het bureautje aan waarop haar tv'tje staat, keek ondertussen in de rondte naar de langpoten en nachtvlindertjes die volgens mijn moeder bij bosjes in haar kamer bivakkeerden. Ze had het licht aangehad gisteravond, nog naar de tv gekeken.
Ik ving enkele langpoten en twee minuscule nachtvlindertjes en zette ze buiten, waar de zon nu boven de kim uitkwam.
Het was echt heel mooi buiten. Gouden strijklicht op de bomen, mooie wolken in de lucht. Er koerde een duif, er kraste een kraai, ergens in de lucht trok een vliegtuig een streep. Een dotje krielkipjes en een haantje scharrelden door de tuin van mijn moeder maar vluchtten naar de buren toen ze me zagen. Rusty scharrelde iedere stap die ik deed achter me aan, mijn moeders gemarmerd bruin-zwarte kat volgde mijn nachtvlinders reddende handelingen met haar indringend gele ogen vanaf de trap naar de zolder.
We dronken in de slaapkamer thee, ma nu op bed zittend, ik weer hangend tegen het bureautje, pratend over de langpoten, de hitte, de droom. Er was een half uur verstreken, het huis van mijn moeder was inmiddels aardig wat koeler, ik sloot de deuren, liet de ramen open en zei: tot strakjes. Ja, tot straks, zei mijn moeder, haar benen weer op het bed trekkend en het laken over zich heen slaand: ga jij ook nog even een uurtje slapen? Ja, dat denk ik wel, loog ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten