Vijftien oudere mensen zitten op de schilderclub, en ik ben sinds kort degeen aan wie ze raad vragen als ze het even niet meer weten. Verhoudingen, kleurgebruik, perspectief, gelijkenis, alles komt aan de orde. Er wordt gewerkt met olieverf, soms met acryl. Wat het belangrijkste in dit klasje is, dat mensen het naar hun zin hebben, lekker doen wat ze willen met hun schilderij. Als we iets maken zijn we toch God van ons eigen universum? Vaak is het zo dat de start van een nieuw werkje de grootste hobbel is, het witte doek staart ze aan en ik weet hoe dat is, hoe moeilijk het eerste begin kan zijn. De kunst voor mij is om de sleur te doorbreken die gaandeweg in het klasje is geslopen. In het verleden hebben ze aangeleerd om een plaatje of een foto mee te nemen, en dit te kopiëren, en dit smoort naar mijn idee hun creativiteit. Maar goed, laat ik voordat ik commentaar lever eerst maar eens kijken of ik de club op andere gedachten en een andere werkwijze kan brengen.
Toen ik naar het damestoilet ging zag ik blij verrast dat het iemand totaal niet aan creativiteit had ontbroken, het standaardfiguurtje dat aangeeft of het een dames- of herentoilet is, was hartstikke leuk "verbouwd", van dame tot een soort cowboy, tenminste, dat vind ik.
Het is vast gedaan door iemand van de houtbewerkingsclub, of welke club er verder ook maar van het gebouw gebruik maakt, en eerlijk gezegd had ik liever gehad dat iemand van mijn clubje het gedaan had.
