woensdag 6 juli 2011

Fred's grafje.

Ik ben buiten geweest, heb de haag gesnoeid en het grafje van mijn hondje weer netjes gemaakt.

Het grafje van Fred is eigenlijk een "gedenkplekje" geworden. Of ik er nou maai of het grafje netjes maak, ik denk er altijd aan alles en iedereen die ik inmiddels ben kwijtgeraakt.

Het is redelijk netjes, mooi steentje van Indiaas marmer, een winterbloeiende struik erop, buxushaagje er achter. En nog wat zomerbloeiers, Veronica en Pelargonium, en weelderig laagkruipend onkruid (naam even ontschoten, mooie diepblauwe bloemetjes) en natuurlijk Vergeetmenietjes. De pluimhortensia knipte ik per ongeluk ook af. Nou ja, die loopt wel weer uit.

Heel anders is het graf van mijn vader, die ligt op een saaie begraafplaats, allemaal eendere zwarte stenen, en, op mijn vader's steen een lullig taalfoutje.

Kaal en winderig was het er toen hij in 1985 begraven werd, en de lucht was winterrood, zoiets vergeet je niet.

Heel zelden ga ik er naar toe. Eenmaal ben ik op zijn plekje gaan liggen, maakte foto's, ook van de taalfout op zijn steen. Veel weelderige bomen en struiken staan er inmiddels.

Ik lag daar heerlijk, de zon scheen, ik blij dat ik er ook weer weg kon lopen. Ondertussen keek ik naar de hemel, zag de boomtoppen groen afsteken tegen het blauw, hoorde de merels en de mussen. Lekker stil zoals begraafplaatsen kunnen zijn. Op de een of andere manier een intens en vredig moment.

Er naderde een vrouw, die het pad insloeg waar ik pontificaal op de grond lag, ik ging rechtop zitten. Ze stopte bij me, blikte even naar de onverzorgde grafsteen achter me. In het plat Gronings zei ze: ja, ik kom ook even alles weer netjes maken. Er kwam in een adem een verhaal achter aan, over moord en doodslag, over een uit de hand gelopen familie- en/of burenruzie. Dankzij haar dialect verstond ik de ellende goddank maar half. Ze zei haar naam en voegde daar aan toe: daar heb je zeker wel van gehoord? Ik schudde van nee, stond op, een beetje verbijsterd van haar verhaal.

Terwijl ik het gras van mijn kleren sloeg zei ze: "nou ja ..... tou moar" en liep verder.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten