Jezus, dit was een goeie dag. Het begon al gelijk goed vanmorgen, koud en licht. De zon kwam een beetje aarzelend door, de lucht mooi kleurend. Kleine wolkjes hingen voor mijn mond terwijl ik in alle vroegte Freddie liet plassen. Schreeuwen wilde ik van pure hoop, maar ik deed het niet, ik ging in plaats daarvan nog even terug naar bed, voelde gelukzalig hoe mijn hondje zich onder de dekens tegen mijn knieholtes voegde.
Laat op de dag zat ik op de fiets, richting moeders. In het wegzakkende licht van de avond zag ik mijn geelhouten klompen telkens even oplichten tegen het donkere asfalt (ik dacht aan een zin van Suzanne ...., : het geluid van de dynamo doet me er aan denken dat ik ergens heen ga).
Toen ik de huisdeur van mijn moeder opendeed sloeg de warmte me tegemoet, en ik rook de geur van mandarijnen. Ik stapte de huiskamer in en zag mijn o zo oude moeder rondlopen. Een groot gevoel van geluk vulde mijn ook niet meer zo jonge borst, ik voelde me kind en "alles van toen" voelde nog compleet. Een Echt Sinterklaas en Warme Chocolademelk-gevoel. "He mam" zei ik, "ik krijg toch opeens zo'n blij gevoel, het ruikt zo gezellig en het voelt als vroeger". Ze keek me wat verbaasd aan met die oude ogen, ik zag het, en toch bleef het blije Sinterklaas-gevoel. Ik hielp haar met het een en ander, dronk een kopje thee, en fietste daarna weer naar huis, in het donker nu, mijn klompen vrijwel onzichtbaar malend op de pedalen, mijn hart blij en licht fladderend in mijn borst.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten