Gisteravond. Alsof ik een sprong in de tijd maakte of zo, bijna onbegrijpelijk, een donkere deken werd als het ware boven mijn hoofd in de hemel uitgerold. Omdat ik gebukt onkruid stond te wieden was het effect op de een of andere manier nog dramatischer, opeens in de beweging van mijn hoofd, van bukken naar opstaan was het donker geworden. Een bizarre snelle verandering van het weer. Ik rende naar de schuur, zette van alles binnen terwijl de wind opstak. Bladeren en takken vlogen in de rondte en toen barstte de hel los en geselde de regen het land.
Het was indrukwekkend, echt indrukwekkend donker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten