We hebben een Ring-deurbel om wat meer overzicht te hebben rond het huis. We misten namelijk nogal eens een pakjes-bezorger. We hebben geen kat, tenminste niet officieel. Maar op de Ring-camera's zien we van alles voorbijkomen, vooral katten. Dag en nacht zijn ze actief, ook met het slopen van merel-nesten die ze zelfs s'nachts vinden. Dit wist ik niet, totdat ik het op camera zag. Ook de vos struint 's nachts door de struiken, of gaat al rond half elf 's avonds zijn rondje lopen, zit gemoedereerd op de parkeerplaats zich te krabben terwijl op de achtergrond de jonge fietsers nog met zomers galmende stemmen en soms met luid knallende speakers langsrijden.
Nu zat er zonder dat we het wisten ook een roodborstje in de schuur te broeden. Ze hadden een gat in de hoek van de gevel ontdekt, waar de pannen overgaan in de gevel, aan het begin van de goot. Er lag binnen opeens een hele stapel blad op mijn werkbank, en er was ook op mijn werkbank zelf wat gerommeld, een bakje pompoenzaad lag op de grond. Boven de werkbank lag op de muurplaat in de kruising waar een balk van het dak rust ook een "hoopje" troep, maar daar kon ik niet bij om in te kijken, maar ik dacht nog: het kan ook een vogelnestje zijn! Toch, ik meende dat een marter bezig was geweest, zoveel troep lag er, en ik zette de wildcamera een paar nachtjes in de schuur: niets. Ik ruimde de rommel op, maar het bleef een beetje blad "sneeuwen" al was de ergste bende voorbij.
Niets meer gemerkt, ook geen aandacht meer aan geschonken. We badmintonnen vrijwel elke dag in de schuur, rijden de auto of de maaier naar binnen en buiten, hebben de werkbank een andere plek gegeven en de kastjes die erbij stonden weggehaald. Kortom, er wordt vrijwel elke dag in die schuur door ons gerommeld. Daarom was ik zeer verbaasd toen ik twee kleine vogeltjes tegen de schuurramen aan zag fladderen: dus toch een vogelnestje! Ik pakte snel de eerste en met de andere hand de tweede en liep naar de openstaande schuurdeuren: een fladderde naar links en de andere naar rechts, wat mijn moederhart zeer deed: blijf bij elkaar ..... (al weet ik dat ze separaat meer kans maken).
De dagen hierna bleef het druk. In de schuur piept er nog heel wat maar niet vanuit het nest en de ouders vliegen van hot naar haar, ook in de schuur om de laatbloeiers te blijven voeden. Hoe ik ook heb gezocht, ik vond de kleintjes niet (wat niet vreemd is want de schuur is enorm en bovendien staat er veel hout, tuinspullen en meubilair opgeslagen), maar de ouders vinden hen goddank wel want het gepiep houdt nu al een paar dagen aan.
Nu rinkelt telkens de bel, want er lopen zoals ik al zei veel katten. Die katten heb ik sowieso geen goed gevoel over: twee zijn langharig maar onverzorgd, mager, wondjes en dan zijn er nog een stuk of vier. Hoe moeten de vogeltjes daar tegen opgewassen zijn? Nou, de Ring-camera helpt. En dat is maar goed ook want de katten lopen nu sinds een paar dagen de schuur in (wat ze voorheen nooit deden), waarschijnlijk horen ook zij het roepen van de jonge vogeltjes. Zodra ik het alarm hoor rinkelen schiet ik al in mijn sloffen, ren naar de schuur, hoor van verre al het paniek-geluid van de ouders-roodborstjes, en jaag alleen al door mijn voetstappen de kat weer naar buiten. De katten zijn schuw, lopen laag als tijgers in het wild voor me uit, kijken meestal nog wel een paar keer om, en zijn duidelijk "not amused". Het bizarre is, ik heb nog met ze te doen ook, vooral met de rode langharige, die er het meest gehavend uitziet en daardoor aan de touwtjes van mijn hart trekt.
Verstoor ik nu de natuur? Of help ik de natuur? In ieder geval help ik de roodborstjes.
